ضباء
لغت نامه دهخدا
ضباء. [ ض َب ْءْ ] ( ع مص ) ضُبوء. دوسیدن بزمین. || برچفسانیدن کسی را بزمین. || پنهان شدن. پنهان شدن تا بفریبد کسی را. || برآمدن. بلند شدن بسوی چیزی و پناه بردن بدان. || شرم داشتن از کسی. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید