صیغه نهی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] هیئت دلالت کننده بر طلب ترک یا منع از فعل را صیغه نهی گویند.
صیغه نهی، صیغه ای است که بر طلب ترک و یا زجر (منع) از فعل دلالت می کند، خواه به صورت جمله انشایی و فعل نهی باشد، مثل: «لا تفعل» و یا به صورت تحذیر، مثل:«ایاک ان تفعل» و خواه به صورت جمله اسمی خبری باشد، مثل: «هذا الفعل ممنوع علیک» و یا به صورت جمله فعلی، مثل: «لا تفعل» که اِخبار در مقام انشا است.در کتاب «اصول فقه» آمده است:«المراد من صیغة النهی... کل صیغة تدلّ علی الزجر عن الفعل و ردعه عنه کصیغة «لا تفعل» او «ایاک ان تفعل». منظور از فعل در کلام بالا، همان معنای حدثی یا مصدری است که ماده نهی و یا امر بر آن دلالت می کند، مثل: «ضرب» که مصدر است و بر عمل خاص که «زدن» باشد، دلالت می کند.این حدث گاهی امر وجودی است، مانند: ضرب و شرب در «لا تضرب» و «لا تشرب» و گاهی امر عدمی است، مثل: ترک صلات و ترک حج در «لا تترک الصلاة» و «لا تترک الحج».
اقوال در ظهور صیغه نهی
درباره ظهور صیغه نهی، پنج دیدگاه وجود دارد:۱. در حرمت ظهور دارد؛ ۲. در کراهت ظهور دارد؛ ۳. مشترک لفظی بین حرمت و کراهت است؛ ۴. برای قدر مشترک، یعنی مطلق طلب ترک، اعم از تحریمی و کراهتی وضع شده است؛ ۵. توقف.مشهور اصولیون معتقدند صیغه نهی در حرمت، ظهور دارد، هر چند در این مورد که این ظهور، ناشی از وضع است یا اطلاق و یا ، اختلاف وجود دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس