ساخت هواپیما یک بخش صنعتی مهم در روسیه است و حدود ۳۵۵٫۳۰۰ نفر در آن مشغول به کار هستند. انحلال اتحاد جماهیر شوروی به یک بحران عمیق برای صنعت، به ویژه برای بخش هواپیماهای غیرنظامی منجر شد. وضعیت در اواسط دهه اول دهه ۲۰۰۰ به دلیل رشد حمل و نقل هوایی و افزایش تقاضا شروع به بهبود کرد. یک برنامه ادغام که در سال ۲۰۰۵ راه اندازی شد منجر به ایجاد شرکت هلدینگ یونایتد ایرکرفت کورپوریشن ( United Aircraft Corporation ) شد که شامل اکثر شرکت های کلیدی این صنعت می شود. [ ۱]
صنعت هواپیماسازی روسیه مجموعه ای از هواپیماهای نظامی رقابتی بین المللی مانند MiG - 29 و Su - 27 را ارائه می دهد، در حالی که پروژه های جدیدی مانند سوخو سوپرجت ۱۰۰ امیدوار است که صنعت بخش هواپیماهای غیرنظامی را احیا کند. در سال ۲۰۰۹، شرکت های متعلق به یونایتد ایرکرفت کورپوریشن، ۹۵ هواپیمای جدید بال ثابت را به مشتریان خود تحویل دادند که شامل ۱۵ مدل غیرنظامی بود. علاوه بر این، این صنعت در روسیه، بیش از ۱۴۱ هلیکوپتر تولید کرد. [ ۱]
روسیه در زمان شروع جنگ، ۲۴ شرکت سازنده هواپیما داشت، اما آنها مواد یا ظرفیت لازم برای جایگزینی هواپیماهای از دست رفته را نداشتند. آنها به ویژه به موتورهای خارجی وابسته بودند. روسیه در طول جنگ جهانی اول، ۱۸۹۳ هواپیما تولید و ۸۸۳ هواپیما در بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۶ وارد کرد، اما در این دوره تنها ۹۲۰ موتور تولید کرد و ۲۳۲۶ موتور را وارد کرد. تولید پس از انقلاب فوریه به شدت کاهش یافت و با خروج روسیه از جنگ در سال ۱۹۱۸ تقریباً متوقف شد. هواپیمای معروفی که در این دوره تولید شد سیکورسکی ایلیا مورومیتس ( Sikorsky Ilya Muromets ) بود، اولین بمب افکن چهار موتوره ای که یک واحد بمباران استراتژیک اختصاصی را تجهیز کرد. این بمب افکن سنگین در مراحل اولیه جنگ بی رقیب بود، زیرا نیروهای مرکزی تا مدت ها بعد هواپیمای قابل مقایسه ای نداشتند. در طول جنگ جهانی اول، روسیه در بیش از ۴۰۰ سورتی پرواز تنها یک سیکورسکی را در اثر عملیات دشمن منهدم شد. [ ۱]
در آغاز هزاره سوم، صنعت هواپیماسازی غیرنظامی در یک بحران مالی عظیم قرار داشت. فقط چند هواپیما ساخته شد و تعمیر و نگهداری پس از فروش بسیار کوچک بود. بسیاری از هواپیماها، چه جدید و چه قدیمی، موفق به دریافت گواهینامه های بین المللی ایمنی و زیست محیطی نشدند. دو شرکت کلیدی Aviastar - SP و Voronezh Aircraft Association تقریباً ورشکست شده بودند. سود صنعت هواپیمای غیرنظامی در سال ۲۰۰۱ تنها ۳۰۰ میلیون دلار بود. در سال ۲۰۰۱، صنعت در نهایت شروع به دریافت سفارش های جدید از شرکت های لیزینگی کرد. حمل و نقل هوایی حدود ۸ درصد در سال رشد داشت و تا سال ۲۰۰۴ تقاضای داخلی برای هواپیماهای جدید افزایش یافت. شرکت های کلیدی موفق شدند بدهی های خود را بپردازند یا آنها را بازسازی کنند و سطح تولید دوباره در حال افزایش بود. صنعت هواپیماسازی نظامی از ۱۵ سال بحران تقریباً منحصراً از طریق صادرات جان سالم به در برد. تنها در سال ۲۰۰۵، صنعت شروع به دریافت منابع مالی قابل توجهی از بودجه دولتی کرد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصنعت هواپیماسازی روسیه مجموعه ای از هواپیماهای نظامی رقابتی بین المللی مانند MiG - 29 و Su - 27 را ارائه می دهد، در حالی که پروژه های جدیدی مانند سوخو سوپرجت ۱۰۰ امیدوار است که صنعت بخش هواپیماهای غیرنظامی را احیا کند. در سال ۲۰۰۹، شرکت های متعلق به یونایتد ایرکرفت کورپوریشن، ۹۵ هواپیمای جدید بال ثابت را به مشتریان خود تحویل دادند که شامل ۱۵ مدل غیرنظامی بود. علاوه بر این، این صنعت در روسیه، بیش از ۱۴۱ هلیکوپتر تولید کرد. [ ۱]
روسیه در زمان شروع جنگ، ۲۴ شرکت سازنده هواپیما داشت، اما آنها مواد یا ظرفیت لازم برای جایگزینی هواپیماهای از دست رفته را نداشتند. آنها به ویژه به موتورهای خارجی وابسته بودند. روسیه در طول جنگ جهانی اول، ۱۸۹۳ هواپیما تولید و ۸۸۳ هواپیما در بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۶ وارد کرد، اما در این دوره تنها ۹۲۰ موتور تولید کرد و ۲۳۲۶ موتور را وارد کرد. تولید پس از انقلاب فوریه به شدت کاهش یافت و با خروج روسیه از جنگ در سال ۱۹۱۸ تقریباً متوقف شد. هواپیمای معروفی که در این دوره تولید شد سیکورسکی ایلیا مورومیتس ( Sikorsky Ilya Muromets ) بود، اولین بمب افکن چهار موتوره ای که یک واحد بمباران استراتژیک اختصاصی را تجهیز کرد. این بمب افکن سنگین در مراحل اولیه جنگ بی رقیب بود، زیرا نیروهای مرکزی تا مدت ها بعد هواپیمای قابل مقایسه ای نداشتند. در طول جنگ جهانی اول، روسیه در بیش از ۴۰۰ سورتی پرواز تنها یک سیکورسکی را در اثر عملیات دشمن منهدم شد. [ ۱]
در آغاز هزاره سوم، صنعت هواپیماسازی غیرنظامی در یک بحران مالی عظیم قرار داشت. فقط چند هواپیما ساخته شد و تعمیر و نگهداری پس از فروش بسیار کوچک بود. بسیاری از هواپیماها، چه جدید و چه قدیمی، موفق به دریافت گواهینامه های بین المللی ایمنی و زیست محیطی نشدند. دو شرکت کلیدی Aviastar - SP و Voronezh Aircraft Association تقریباً ورشکست شده بودند. سود صنعت هواپیمای غیرنظامی در سال ۲۰۰۱ تنها ۳۰۰ میلیون دلار بود. در سال ۲۰۰۱، صنعت در نهایت شروع به دریافت سفارش های جدید از شرکت های لیزینگی کرد. حمل و نقل هوایی حدود ۸ درصد در سال رشد داشت و تا سال ۲۰۰۴ تقاضای داخلی برای هواپیماهای جدید افزایش یافت. شرکت های کلیدی موفق شدند بدهی های خود را بپردازند یا آنها را بازسازی کنند و سطح تولید دوباره در حال افزایش بود. صنعت هواپیماسازی نظامی از ۱۵ سال بحران تقریباً منحصراً از طریق صادرات جان سالم به در برد. تنها در سال ۲۰۰۵، صنعت شروع به دریافت منابع مالی قابل توجهی از بودجه دولتی کرد. [ ۱]
