صنعت خودروسازی در چین از سال ۲۰۰۸ بزرگ ترین صنعت جهان بر پایه شمار خودروی تولیدشده بوده است. [ ۳] [ ۴] [ ۵] از سال ۲۰۰۹ تولید سالانهٔ خودرو در چین از میزان تولید خودرو در اتحادیهٔ اروپا، یا از مجموع تولید ایالات متحده آمریکا و ژاپن پیشی گرفت.
چهار شرکت اصلی تولیدکنندهٔ خودروی چین که بنابر رسم با نام «چهار بزرگ» شناخته می شوند، سایک موتور، دانگ فنگ، فاو و چانگان هستند. دیگر خودروسازان چینی شامل جیلی، گروه خودروسازی پکن، برلیانس اتومتیو، گروه خودروسازی گوانگ ژو، گریت وال، بی وای دی، چری و جیان گوای جی ای سی می شوند. علاوه بر این چندین تولیدکنندهٔ چندملیتی نیز با تولیدکنندگان بومی چین مشارکت می کنند.
در حالی که بیشتر خودروهای تولید شده در چین در بازار داخلی این کشور به فروش می رسند، اما صادرات این کشور در سال ۲۰۱۱ به ۸۱۴٬۳۰۰ دستگاه رسید. [ ۶]
اصالت صنعت خودروسازی چین به طور عمده به شوروی بازمی گردد ( کارخانه ها و طراحی های ثبت شدهٔ خودروها در دههٔ ۱۹۵۰ با کمک اتحاد جماهیر شوروی بنیانگذاری شدند ) و در ۳۰ سال نخست تشکیل جمهوری، دارای ظرفیت کمی بود که از ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار دستگاه در سال تجاوز نمی کرد. از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ این صنعت به سرعت توسعه یافت. نخست تولید سالانهٔ خودرو در چین در سال ۱۹۹۲ از مرز یک میلیون دستگاه گذشت. تا سال ۲۰۰۰ کشور چین بیش از دو میلیون خودرو در سال تولید می کرد. پس از ورود چین به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱، توسعهٔ بازار خودرو شتاب بیشتری گرفت. میان سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ بازار ملی خودروی چین به طور میانگین به میزان ۲۱ درصد، یا به عبارت دیگر معادل یک میلیون دستگاه در هر سال رشد کرد. [ ۷] در سال ۲۰۰۹ کشور چین در مجموع ۱۳٫۷۹ میلیون دستگاه خودرو تولید کرد که ۸ میلیون از آن ها خودروی سواری بوده و ۳٫۴۱ میلیون آن ها وسایل نقلیه تجاری بودند؛ صنعت خودروسازی چین با این حجم تولید از ایالات متحده آمریکا پیشی گرفت و به بزرگ ترین تولیدکنندهٔ خودرو در جهان بر پایهٔ حجم تولید بدل شد. در سال ۲۰۱۰ هم فروش و هم تولید خودروی این کشور به ۱۸ میلیون دستگاه رسید که ۱۳٫۷۶ دستگاه از آن ها خودروی سواری بودند؛ این شمار، چه در زمینهٔ تولید و چه در زمینهٔ فروش بیشترین رقم ثبت شده توسط یک کشور در تاریخ صنعت خودروسازی بود. [ ۸] در سال ۲۰۱۴ مجموع تولید خودرو در چین به رقم ۲۳٫۷۲ میلیون دستگاه رسید که معادل ۲۶٪ از کل حجم تولید خودرو در جهان بود. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچهار شرکت اصلی تولیدکنندهٔ خودروی چین که بنابر رسم با نام «چهار بزرگ» شناخته می شوند، سایک موتور، دانگ فنگ، فاو و چانگان هستند. دیگر خودروسازان چینی شامل جیلی، گروه خودروسازی پکن، برلیانس اتومتیو، گروه خودروسازی گوانگ ژو، گریت وال، بی وای دی، چری و جیان گوای جی ای سی می شوند. علاوه بر این چندین تولیدکنندهٔ چندملیتی نیز با تولیدکنندگان بومی چین مشارکت می کنند.
در حالی که بیشتر خودروهای تولید شده در چین در بازار داخلی این کشور به فروش می رسند، اما صادرات این کشور در سال ۲۰۱۱ به ۸۱۴٬۳۰۰ دستگاه رسید. [ ۶]
اصالت صنعت خودروسازی چین به طور عمده به شوروی بازمی گردد ( کارخانه ها و طراحی های ثبت شدهٔ خودروها در دههٔ ۱۹۵۰ با کمک اتحاد جماهیر شوروی بنیانگذاری شدند ) و در ۳۰ سال نخست تشکیل جمهوری، دارای ظرفیت کمی بود که از ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار دستگاه در سال تجاوز نمی کرد. از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ این صنعت به سرعت توسعه یافت. نخست تولید سالانهٔ خودرو در چین در سال ۱۹۹۲ از مرز یک میلیون دستگاه گذشت. تا سال ۲۰۰۰ کشور چین بیش از دو میلیون خودرو در سال تولید می کرد. پس از ورود چین به سازمان تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱، توسعهٔ بازار خودرو شتاب بیشتری گرفت. میان سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۷ بازار ملی خودروی چین به طور میانگین به میزان ۲۱ درصد، یا به عبارت دیگر معادل یک میلیون دستگاه در هر سال رشد کرد. [ ۷] در سال ۲۰۰۹ کشور چین در مجموع ۱۳٫۷۹ میلیون دستگاه خودرو تولید کرد که ۸ میلیون از آن ها خودروی سواری بوده و ۳٫۴۱ میلیون آن ها وسایل نقلیه تجاری بودند؛ صنعت خودروسازی چین با این حجم تولید از ایالات متحده آمریکا پیشی گرفت و به بزرگ ترین تولیدکنندهٔ خودرو در جهان بر پایهٔ حجم تولید بدل شد. در سال ۲۰۱۰ هم فروش و هم تولید خودروی این کشور به ۱۸ میلیون دستگاه رسید که ۱۳٫۷۶ دستگاه از آن ها خودروی سواری بودند؛ این شمار، چه در زمینهٔ تولید و چه در زمینهٔ فروش بیشترین رقم ثبت شده توسط یک کشور در تاریخ صنعت خودروسازی بود. [ ۸] در سال ۲۰۱۴ مجموع تولید خودرو در چین به رقم ۲۳٫۷۲ میلیون دستگاه رسید که معادل ۲۶٪ از کل حجم تولید خودرو در جهان بود. [ ۹]
wiki: صنعت خودروسازی چین