صفی علی شاه
لغت نامه دهخدا
مرحوم یاسمی در کتاب خود بنام «ادبیات معاصر» که ضمیمه ترجمه تاریخ ادبیات برون ج 4 انتشار یافته ، ذیل احوال صفی علیشاه نویسد: حاج میرزاحسن صفی علیشاه اصفهانی در سوم شعبان 1251 هَ. ق. در اصفهان متولد و پس از شصت و پنج سال در 24 ذی القعده 1316 هَ. ق. در تهران درگذشت. مقبره او در خانقاهی است که مریدانش در محله شاه آباد تهران ساخته اند. ( خیابان خانقاه منشعب از خیابان صفی علیشاه است و خیابان اخیر از شاهرضا شروع و به میدان بهارستان ختم میشود، این دو بنام صفی و خانقاه او معروف اند ). جمعی کثیر به او ارادت می ورزیدند و او را قطب سلسله نعمت اللهی می شناختند. صفی علیشاه مردی دانا و سخن سنج و نیک محضر و خوش صحبت بود و مریدانش از او کرامتها نقل می کنند. طبعی روان و منطقی استوار داشته است. آثار اوزبدةالاسرار و بحرالحقایق و عرفان الحق و میزان الفرقةو تفسیر و دیوان غزلیات و قصاید است که همه بطبع رسیده است. مهمترین اثر او تفسیر قرآن است که بنظم آورده و حاوی اشعار خوب و مهیج است پس از او مرحوم علی خان ظهیرالدوله در این طریقه مقام ارشاد یافت. او را نیز اشعار بسیار هست و چند مثنوی دارد که چاپ شده است. غزل :بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید