صفحه پشت آینه. پرده پشت آینه ( به انگلیسی: The Screen Behind the Mirror ) آلبومی خلق شده توسط پروژهٔ موسیقی، یعنی 'انیگما و محصول سال ۱۹۹۹ است و در استودیوهای A. R. T. واقع در ایبیزیای اسپانیا ضبط شده است. این آلبوم به وسیلهٔ کمپانی Virgin Germany یا Virgin Schallplatten GmbH عرضه شد.
حامیان آلبوم وعده داده بودند که این آلبوم، کامل ترین آلبومی است که مایکل کرتو تا کنون خلق کرده است، در حالی که منتقدان از استفادهٔ نمونه های مشابه از آلبوم Carmina Burana از Carl Orff تأسف خوردند؛ حتی با وجود آن که این استفاده ها در ۴ ترک آلبوم از مجموع ۱۱ ترک مشاهده می شدند.
ترانهٔ «The Gate»، آلبوم را با بوق انیگما ( که اعلام خطر مه گرفنگی است ) ، ترکیب شده با نقالی کردن های Elisabeth Houghton دربارهٔ حقایق نجومی چهارمین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی، یعنی مریخ، مشابه نام آخرین ترک آلبوم ونجلیس، یعنی Albedo ۰٫۳۹ آغاز می کند. «O Fortuna, velut Luna, statu variabilis» تقریباً با حالتی ناگهانی و بلند، همچنان که در آنالیز صدایی این ترانه مشخص است به ترانه وارد می شود و به سرعت تمام می شود تا صدای اصلی، حالت تکنوازی خود را حفظ کند و این ترک عمیقاً به ترانهٔ بعد پیوند می خورد؛ «Push the Limits» برای ۲۴ ثانیه.
«Push the Limits» در ابتدا ضربی بلند و با خرامش را معرفی می کند، اولاً با صداهای snare drums و سپس همراه چندین لایهٔ موسیقی متفاوت تا در نهایت یک ترک پیچیده و چندلایه را تشکیل دهند. Elisabeth Houghton متن های ترانه را زمزمه می کند و این ایجاد کنندهٔ یک صدای نرم ( در حقیقت یک تکنواز گیتار الکتریکی این را اصلاح کرده تا این گونه به نظر آید ) در طی میانه های آهستهٔ آهنگ است و در همان حال که موسیقی اوج می گیرد Elisabeth مجدداً زمزمه می کند و زاری کردن های نرم یک دختر فرا می رسد. ضرب های قوی بعدی، این قسمت را در زمان ۶:۲۳ به پایان می رساند و ترک به سکوت آمیخته می شود و زیر لب زمزمه کردن های نامشخصی را در پایان این آهنگ و آغاز ترانهٔ بعد بر جای می گذارند.
سرود «O Fortuna, velut Luna» در آغاز آهنگ بعد، Gravity of Love، هم زمان با صداهای O Fortuna ی خوانده شده توسط روت - ان بویل در بین این سرود ظاهر می شود. یک مرد و یک زن، هر دو یک خط را قبل از این که روث ان، گفتن O Fortuna را آغاز کند، زمزمه می کنند و این رویه ادامه پیدا می کند. ضرب های این ترانه، با از میان رفتن صداهای وسایل موسیقی، رساتر می شوند و در نهایت متوقف می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحامیان آلبوم وعده داده بودند که این آلبوم، کامل ترین آلبومی است که مایکل کرتو تا کنون خلق کرده است، در حالی که منتقدان از استفادهٔ نمونه های مشابه از آلبوم Carmina Burana از Carl Orff تأسف خوردند؛ حتی با وجود آن که این استفاده ها در ۴ ترک آلبوم از مجموع ۱۱ ترک مشاهده می شدند.
ترانهٔ «The Gate»، آلبوم را با بوق انیگما ( که اعلام خطر مه گرفنگی است ) ، ترکیب شده با نقالی کردن های Elisabeth Houghton دربارهٔ حقایق نجومی چهارمین سیارهٔ منظومهٔ خورشیدی، یعنی مریخ، مشابه نام آخرین ترک آلبوم ونجلیس، یعنی Albedo ۰٫۳۹ آغاز می کند. «O Fortuna, velut Luna, statu variabilis» تقریباً با حالتی ناگهانی و بلند، همچنان که در آنالیز صدایی این ترانه مشخص است به ترانه وارد می شود و به سرعت تمام می شود تا صدای اصلی، حالت تکنوازی خود را حفظ کند و این ترک عمیقاً به ترانهٔ بعد پیوند می خورد؛ «Push the Limits» برای ۲۴ ثانیه.
«Push the Limits» در ابتدا ضربی بلند و با خرامش را معرفی می کند، اولاً با صداهای snare drums و سپس همراه چندین لایهٔ موسیقی متفاوت تا در نهایت یک ترک پیچیده و چندلایه را تشکیل دهند. Elisabeth Houghton متن های ترانه را زمزمه می کند و این ایجاد کنندهٔ یک صدای نرم ( در حقیقت یک تکنواز گیتار الکتریکی این را اصلاح کرده تا این گونه به نظر آید ) در طی میانه های آهستهٔ آهنگ است و در همان حال که موسیقی اوج می گیرد Elisabeth مجدداً زمزمه می کند و زاری کردن های نرم یک دختر فرا می رسد. ضرب های قوی بعدی، این قسمت را در زمان ۶:۲۳ به پایان می رساند و ترک به سکوت آمیخته می شود و زیر لب زمزمه کردن های نامشخصی را در پایان این آهنگ و آغاز ترانهٔ بعد بر جای می گذارند.
سرود «O Fortuna, velut Luna» در آغاز آهنگ بعد، Gravity of Love، هم زمان با صداهای O Fortuna ی خوانده شده توسط روت - ان بویل در بین این سرود ظاهر می شود. یک مرد و یک زن، هر دو یک خط را قبل از این که روث ان، گفتن O Fortuna را آغاز کند، زمزمه می کنند و این رویه ادامه پیدا می کند. ضرب های این ترانه، با از میان رفتن صداهای وسایل موسیقی، رساتر می شوند و در نهایت متوقف می شود.
wiki: صفحه پشت آینه