صفت نفخ

[ویکی فقه] صفت نفخ، خروج هوا از مخرج حرف هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف را می گویند.
نفخ (با فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن هوا از دهان است و در فن تجوید به خروج هوا از مخرج حرف، هنگام تلفظ آن گفته می شود و در مقام ادا، لب ها باد می کنند و صوتی پدید می آید. نفخ از صفات فرعی و غیرمتضاد حروف به شمار می آید.
حرف منوخ
حرف دارای این ویژگی را « حرف منفوخ » گویند؛ مانند: تلفظ «ف» در کلمات: اف ، کهف ، افواههم، افواج و فویل.
عناوین مرتبط
...