صفت رازق

[ویکی فقه] صفت رازق، یعنی بسیار روزی رسان، یکی از صفات خداوند است که در معنای خاص، یعنی «آنچه مایه قوام جسم و رشد آن است» می باشد.
صفت «رزّاق (بسیار روزی رسان/ بسیار روزی بخش)»، بر وزن فعّال، از ساخت های مبالغه و مبالغه در «رازق (روزی رسان/ روزی بخش) » است و «رزق»، در لغت، گاه در معنای عام برای «عطا» و «آنچه از آن سود برده می شود»، به کار می رود و گاه در معنای خاص، یعنی «آنچه مایه قوام جسم و رشد آن است»، به کار می رود.
رازق و رزّاق در قرآن و حدیث
برگرفته ها از مادّه «رزق»، در قرآن کریم، نزدیک به هفتاد بار به کار رفته اند و خدای متعال به «اوست بسیار روزی بخش» یا «بهترینِ روزی رسانان» یا «شما را از آسمان و زمین، روزی می رساند»، توصیف شده است. احادیث، رازق بودن خدا را به شکل مطلق و عام، بیان کرده اند: «روزی رسان هر روزی خور» و «روزی رسان نافرمان و فرمان بردار». واژگان قرآن و حدیث درباره رزّاق بودن و رازق بودن خدای سبحان، هم بر معنای عام این دو صفت حمل می شوند (یعنی: «بخشنده عطا و آنچه از آن سود برده می شود») و هم بر معنای خاصّشان (یعنی «عطا کننده آنچه قوام و رشد شی ء بدان است»)؛ هر چند که معنای خاص، به مراد، نزدیک تر است.
← آیات
۱. ↑ ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۷- ۵۸.
...