صراء
لغت نامه دهخدا
صراء. [ ص َرْ را ] ( ع ص ) صخرةٌ صراء؛ سنگ سخت. ( منتهی الارب ). صماء. ( قطر المحیط ). || حیةٌ صراء؛ مار که دوا نپذیرد. ( منتهی الارب ).
صراء. [ ص ُرْ را ]( ع اِ ) ج ِ صاری. ( منتهی الارب ). رجوع به صاری شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید