صدق شرطیه متصله

[ویکی فقه] صدق شرطیه متصله، به معنای مطابقت حکم به اتصال یا سلب اتصال میان مقدم و تالی با نفس الامر است.
مفاد قضیه شرطیه متصله، حکم به اتصال یا سلب اتصال میان مقدم و تالی است و اتصال میان مقدم و تالی، و ترتب تالی بر مقدم یا به نحو لزومی است یا به نحو اتفاقی. صدق و کذب در قضیه شرطیه، مربوط به اجزای قضیه یعنی مقدم و تالی نیست، زیرا هر چند این دو قبل از اینکه با ادات شرط به هم پیوند بخورند دارای استقلال باشند و امکان صدق و کذب داشته باشند، اما بعد از پیوند با ادات شرط، از استقلال و مرکب تام خبری بودن افتاده و قابلیت صدق و کذب را از دست داده اند؛ بنابراین صدق و کذب قضیه شرطیه مربوط به رابطه اتصالی (در شرطیه متصله) و انفصالی (در شرطیه منفصله) بین مقدم و تالی است. با توجه به آنچه گفته شد، صدق شرطیه متصله عبارت است از: مطابقت حکم به اتصال (در موجبه) یا سلب اتصال (در سالبه) میان مقدَّم و تالی با نفس الامر و واقع. البته علاوه بر اصل اتصال، به لحاظ ویژگی های اتصال، مثل لزومی یا اتفاقی بودن و دائمی یا غیر دائمی بودن هم باید آنچه در قضیه ادعا شده با واقع و نفس الامر مطابق باشد.
← متصله لزومیه موجبه
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۸۱-۸۲.
...