صحاح شش گانه اهل سنت

[ویکی فقه] صحاح سته، شش کتاب روایی معروف میان اهل سنت است. اهل سنت همه احادیث فراهم آمده در کتب یادشده (صحاح سته) را صحیح می دانند؛ با این حال دو کتاب صحیح مسلم و بخاری نزد آنان جایگاه ممتاز و برتری دارند؛ بدین جهت بر این دو کتاب عنوان «صحیحین» اطلاق کرده اند.
پس از مالک، عصر طلایی حدیث شروع می شود و در این عصر است که مجامع حدیث اهل سنت که در رأس آنان صحاح سته (شش گانه) است، به وجود آمد. صحاح به ترتیب زمان از این قرار است: ۱. صحیح بخاری یا (الجامع الصحیح) از ابوعبدالله محمد بن اسماعیل بخاری، متوفای ۲۵۶ ه.۲. صحیح مسلم از ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیری نیشابوری متوفای ۲۶۱ ه.۳. سنن ابن ماجه از محمد بن یزید بن ماجه قزوینی، متوفای ۲۷۳ ه.۴. سنن ابی داوود از سلیمان بن اشعث بن اسحق سجستانی، متوفای ۲۷۵ ه.۵. جامع ترمذی یا (سنن ترمذی) از ابوعیسی محمد بن عیسی بن سوره (به فتح سین و سکون واو)، متوفای ۲۷۹ ه.۶. سنن نسائی (مسمی به مجتبی) از ابو عبد الرحمن احمد بن شعیب، متوفای ۳۰۳ ه.کتب شش گانه مذکور، به اضافه موطا و مسند ابن حنبل (متوفای ۲۴۱ ه) جوامع اولیه حدیث اهل سنت را تشکیل می دهد.
توضیحاتی درباره جوامع یادشده
اکنون درباره جوامع مذکور توضیحاتی را بیان می کنیم:
موطا
مالک در ابتدا، موطا را از احادیث کثیری گرد آورد؛ ولی کم کم به جرح و تعدیل آن ها پرداخت و اخیراً حدود هزار حدیث را حاوی است.
← دیدگاه چلبی
...