صب. [ ص َب ب ] ( ع مص ) ریختن. ریختن آب و افشاندن آن. قوله تعالی : انا صببنا الماء صباً ( قرآن 25/80 ). || توسعاً، رسیدن مصیبت. فرود آمدن بلا و نازله : صبت علی مصائب لو انها صبت علی الایام صرن لیالیا.
( منسوب به فاطمه ( ع ) ).
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) ریختن ( آب و مانند آن ) ۲ - ( مصدر ) رسیدن مصیبت فرود آمدن بلا
فرهنگ معین
(صَ بّ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) ریختن آب و مانند آن . ۲ - (مص ل . ) وارد آمدن مصیبت .
فرهنگ عمید
۱. ریختن. ۲. ریختن آب.
گویش مازنی
/sob/ بامداد
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] صَبّ، به ریختن آب و مانند آن گویند و از آن در باب طهارت سخن گفته اند. در تفاوت معنای دو واژه صبّ (ریختن) و غَسل (شستن) گفته اند: در تحقق عنوان صبّ، فشردن و جدا شدن آب از آنچه آب بر آن ریخته شده لازم نیست؛ لیکن در تحقق غَسل لازم است. آب کشیدن لباس در آب کشیدن چیزی مانند لباس و بدن که با ادرار پسربچه شیرخوار ، نجس شده است، صبّ کفایت می کند و نیازی به غَسل نیست.