[ویکی شیعه] صالِحُ المُؤمِنین به معنای بهترین مؤمنان برگرفته از آیه ۴ سوره تحریم است. صالح المومنین شخصی است که خداوند او را همراه خود، جبرئیل و دیگر فرشتگان حامی و پشتیبان پیامبر اسلام(ص) قرار داده است.
برخی از مفسران اهل سنت با این اعتقاد که واژه صالح المؤمنین اسم جنس است، آن را شامل جمعی از مسلمانان با تقوا می دانند و خلیفه اول و دوم را از جمله مصادیق آن معرفی کرده اند؛ در مقابل مفسران شیعه و برخی از مفسران اهل سنت معتقدند که واژه صالح المؤمنین اسم جنس نیست و فقط شامل یک شخص که اصلح مسلمانان و معصوم است، می شود. اینان با استناد به روایات رسیده از فریقین مصداق آیه را منحصر در امام علی(ع) می دانند.
واژه «صالح المؤمنین» که از آیه ۴ سوره تحریم گرفته شده به معنای بهترین مؤمنان یا مؤمنان شایسته است؛ کسانی که عمل آنها خوب، مطابق عدل و انصاف و مورد رضای خدا است و فسادی در آن راه ندارد. این واژه را دارای معنای وسیعی می دانند که شامل همه مؤمنان صالح، با تقوا و کامل الایمان است. کلمه صالح در این ترکیب به صورت مفرد ذکر شده است؛ ولی بعضی از مفسران آن را چون اسم جنس است دارای عمومیت دانسته که بر جمع زیاد یا کمی از مسلمانان صادق است؛ در مقابل برخی شمول واژه صالح المومنین بر همه مسلمانان رد کرده معتقدند این واژه فقط بر یک شخص قابل صدق است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان با رد نظریه آلوسی در تفسیر روح المعانی مبنی بر اسم جنس بودن واژه صالح المومنین که نتیجه آن عمومیت این واژه است، بیان می کند: واژه «صالح المومنین» معنایی غیر از معنای واژه «الصالح من المومنین» دارد؛ چراکه ترکیب دوم به دلیل داشتن الف و لام بر سر کلمه صالح اسم جنس است و افاده عموم می کند؛ ولی ترکیب اول جنسیت و کلیت را نمی رساند.
برخی از مفسران اهل سنت با این اعتقاد که واژه صالح المؤمنین اسم جنس است، آن را شامل جمعی از مسلمانان با تقوا می دانند و خلیفه اول و دوم را از جمله مصادیق آن معرفی کرده اند؛ در مقابل مفسران شیعه و برخی از مفسران اهل سنت معتقدند که واژه صالح المؤمنین اسم جنس نیست و فقط شامل یک شخص که اصلح مسلمانان و معصوم است، می شود. اینان با استناد به روایات رسیده از فریقین مصداق آیه را منحصر در امام علی(ع) می دانند.
واژه «صالح المؤمنین» که از آیه ۴ سوره تحریم گرفته شده به معنای بهترین مؤمنان یا مؤمنان شایسته است؛ کسانی که عمل آنها خوب، مطابق عدل و انصاف و مورد رضای خدا است و فسادی در آن راه ندارد. این واژه را دارای معنای وسیعی می دانند که شامل همه مؤمنان صالح، با تقوا و کامل الایمان است. کلمه صالح در این ترکیب به صورت مفرد ذکر شده است؛ ولی بعضی از مفسران آن را چون اسم جنس است دارای عمومیت دانسته که بر جمع زیاد یا کمی از مسلمانان صادق است؛ در مقابل برخی شمول واژه صالح المومنین بر همه مسلمانان رد کرده معتقدند این واژه فقط بر یک شخص قابل صدق است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان با رد نظریه آلوسی در تفسیر روح المعانی مبنی بر اسم جنس بودن واژه صالح المومنین که نتیجه آن عمومیت این واژه است، بیان می کند: واژه «صالح المومنین» معنایی غیر از معنای واژه «الصالح من المومنین» دارد؛ چراکه ترکیب دوم به دلیل داشتن الف و لام بر سر کلمه صالح اسم جنس است و افاده عموم می کند؛ ولی ترکیب اول جنسیت و کلیت را نمی رساند.
wikishia: صالح_المؤمنین
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
بر اساس روایات عامّه و خاصّه مقصود از «صالح المؤمنین» در سوره تحریم(66) آیه 4، امام علی علیه السلام می باشد. گفتنی است مفسران امامیه و اهل سنت نیز «صالح المؤمنین» را امام علی علیه السلام دانسته اند. بنابراین می توان گفت: این لقب ویژه حضرت علی علیه السلام است که با این نام شناخته می شده است.
همچنین از این آیه، دو نکته ی ذیل نیز بدست می آید: {{«اِن تَتوبا اِلَی اللّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُکُما واِن تَظهَرا عَلَیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولهُ و جِبریلُ و صلِحُ المُؤمِنینَ والمَلئِکَةُ بَعدَ ذلِکَ ظَهیر»}}. (سوره تحریم(66)/4)
فرهنگ قرآن، جلد 18، صفحه 229.
بر اساس روایات عامّه و خاصّه مقصود از «صالح المؤمنین» در سوره تحریم(66) آیه 4، امام علی علیه السلام می باشد. گفتنی است مفسران امامیه و اهل سنت نیز «صالح المؤمنین» را امام علی علیه السلام دانسته اند. بنابراین می توان گفت: این لقب ویژه حضرت علی علیه السلام است که با این نام شناخته می شده است.
همچنین از این آیه، دو نکته ی ذیل نیز بدست می آید: {{«اِن تَتوبا اِلَی اللّهِ فَقَد صَغَت قُلوبُکُما واِن تَظهَرا عَلَیهِ فَاِنَّ اللّهَ هُوَ مَولهُ و جِبریلُ و صلِحُ المُؤمِنینَ والمَلئِکَةُ بَعدَ ذلِکَ ظَهیر»}}. (سوره تحریم(66)/4)
فرهنگ قرآن، جلد 18، صفحه 229.
wikiahlb: صالح_المؤمنین