صاعد بن فضل صاعدی اصفهانی

[ویکی فقه] آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق العاده ای در شهر داشته اند. یکی از شخصیت های این خاندان، صاعد بن فضل است.
صاعد بن فضل ( ۶۰۳ق/۱۲۰۶م)، پس از درگذشت پدر به جای او به عنوان قاضی هرات برگزیده شد.
ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۱۹۹.
ابن اثیر در شرح رویدادهای سال ۶۰۲ق/۱۲۰۵م در هرات، از او یاد کرده و گفته است که وی و ابن زیاد فقیه از سوی اهالی شهر نامه ای به غیاث الدین غوری نوشتند و از او خواستند که والی جدیدی به جای ابن خرمیل برای هرات بفرستد. چون ابن خرمیل از این کار آگاه شد، قاضی صاعد و بزرگان شهر را خواست و با نرمی با آنان سخن گفت و فرمان بری خود را از غیاث الدین اعلام کرد و افزود که من مانع ورود لشکر خوارزمشاه شدم و می خواهم پیکی نزد غیاث الدین فرستم و دیگربار اعلام وفاداری کنم. اما وی در نهان، خوارزمشاه را به هرات خواند. چون لشکریان او فرا رسیدند، ابن خرمیل با آنان دیدار کرد، آنان را به شهر درآورد، ابن زیاد فقیه را کور ساخت و قاضی صاعد را از شهر بیرون کرد
ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۲۲۷-۲۲۸.
۱. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۲، ص۱۹۹.
...