صابون نابلسی نوعی صابون است. این صابون گونه ای صابون کاستیایی است که در نابلس در کرانهٔ باختری فلسطین تولید می شود. [ ۱] محتویات اصلی آن روغن زیتون خالص ( محصول اصلی کشاورزی منطقه ) ، آب، و ترکیبی از آلکالاین سدیم است. این ترکیب با مخلوط کردن خاکستر پودرشدهٔ گیاهی شورپسند به نام باریلا ( قلوی ) ، که در کرانهٔ رود اردن می روید، با آهک ( شید ) تولید می شود. محصول نهایی عاج رنگ است و بویی ندارد ( در تولید این صابون از عطر نیز هرگز استفاده نمی شود ) . صابون در قالب های چوبی به شکل مکعب درمی آید و پیش از ترک کارگاه، محصولاتی که قرار است در محل فروخته شوند با دست در کاغذی بسته بندی می شوند. محصولات صادراتی به شکل انبوه انبار می شوند و برای جلوگیری از آسیب بسته بندی نمی شوند.
این صابون را به شکل سنتی زنان خانواده برای استفادهٔ خانگی می ساختند. از قرن دهم میلادی کارگاه های کوچک تولید صابون در شهر نابلس تأسیس شد[ ۲] [ ۳] و از قرن چهاردهم میلادی به بعد صنعت صابون سازی به صنعتی مهم برای نابلس تبدیل شد. قرن نوزدهم با گسترش شدید صنعت صابون سازی نابلس همراه بود. در سال ۱۹۰۷ میلادی ۳۰ کارگاه صابون سازی نابلس نزدیک ۵۰۰۰ تن صابون ( نیمی از صابون فلسطین ) را تولید می کردند. همچنین صادرات صابون نابلس به سراسر خاورمیانه و حتی اروپا صورت می گرفت و گفته می شود ملکه الیزابت یکم انگلستان به این صابون علاقه داشت. [ ۲]
این صنعت در میانهٔ قرن بیستم و پس از زمین لرزه ۱۹۲۷ فلسطین و بعدها اشغال نظامی اسرائیل دچار زوال شد. در سال ۲۰۰۸ میلادی تنها دو کارگاه صابون سازی در نابلس مانده بود. فروش صابون نابلس غالباً محدود به فلسطین و کشورهای عرب ( به ویژه اردن، کویت، و شهرهای عرب نشین اسرائیل از جمله ناصره ) است و مقدار اندکی نیز از طریق تجارت منصفانه به اروپا فروخته می شود. [ ۴] به گفتهٔ هماهنگ کنندهٔ سازمان ملل در امور انسان دوستانه، ایستگاه های بازرسی اسرائیل در مرزهای کرانهٔ باختری رود اردن حمل و نقل مواد خام و رفت وآمد کارگران به کارگاه ها را مختل کرده است. مدیر کارگاه صابون سازی نابلسی خانوادهٔ طوقان دربارهٔ مشکلات تولید و صادرات صابون نابلس در سال ۲۰۰۸ می گوید:
پیش از سال ۲۰۰۰ ما سالی ۶۰۰ تن صابون تولید می کردیم. اکنون به خاطر موانع فیزیکی و اقتصادی نشئت گرفته از اشغال توسط اسرائیل، به ویژه ایستگاه های بازرسی، تولید ما به نصف آن هم نمی رسد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین صابون را به شکل سنتی زنان خانواده برای استفادهٔ خانگی می ساختند. از قرن دهم میلادی کارگاه های کوچک تولید صابون در شهر نابلس تأسیس شد[ ۲] [ ۳] و از قرن چهاردهم میلادی به بعد صنعت صابون سازی به صنعتی مهم برای نابلس تبدیل شد. قرن نوزدهم با گسترش شدید صنعت صابون سازی نابلس همراه بود. در سال ۱۹۰۷ میلادی ۳۰ کارگاه صابون سازی نابلس نزدیک ۵۰۰۰ تن صابون ( نیمی از صابون فلسطین ) را تولید می کردند. همچنین صادرات صابون نابلس به سراسر خاورمیانه و حتی اروپا صورت می گرفت و گفته می شود ملکه الیزابت یکم انگلستان به این صابون علاقه داشت. [ ۲]
این صنعت در میانهٔ قرن بیستم و پس از زمین لرزه ۱۹۲۷ فلسطین و بعدها اشغال نظامی اسرائیل دچار زوال شد. در سال ۲۰۰۸ میلادی تنها دو کارگاه صابون سازی در نابلس مانده بود. فروش صابون نابلس غالباً محدود به فلسطین و کشورهای عرب ( به ویژه اردن، کویت، و شهرهای عرب نشین اسرائیل از جمله ناصره ) است و مقدار اندکی نیز از طریق تجارت منصفانه به اروپا فروخته می شود. [ ۴] به گفتهٔ هماهنگ کنندهٔ سازمان ملل در امور انسان دوستانه، ایستگاه های بازرسی اسرائیل در مرزهای کرانهٔ باختری رود اردن حمل و نقل مواد خام و رفت وآمد کارگران به کارگاه ها را مختل کرده است. مدیر کارگاه صابون سازی نابلسی خانوادهٔ طوقان دربارهٔ مشکلات تولید و صادرات صابون نابلس در سال ۲۰۰۸ می گوید:
پیش از سال ۲۰۰۰ ما سالی ۶۰۰ تن صابون تولید می کردیم. اکنون به خاطر موانع فیزیکی و اقتصادی نشئت گرفته از اشغال توسط اسرائیل، به ویژه ایستگاه های بازرسی، تولید ما به نصف آن هم نمی رسد.
wiki: صابون نابلسی