یک شیوه کلاسیک یکی از سبک های باستانی معماری کلاسیک است که توسط تناسبات اجزا و خصوصاً نوع ستون به کار گرفته شده از بقیه شیوه ها متمایز می شود. از قرن ۱۶ میلادی تاکنون، نظریه پردازان معماری پنج شیوه کلاسیک را به رسمیت شناخته اند. این شیوه ها از یونان باستان ریشه می گیرند و بعدها توسط رومیان مورد تغییر و استفاده قرار گرفتند. هر سبک سر ستون مناسب خود را دارد که متشکل است از فرسب، کتیبه و افریز.
این شیوه ها به ترتیب میزان ظرافت و جزئیات حکاکی ها عبارتند از: توسکانی ( رومی ) و دوریسی ( یونانی و رومی ) ؛ ایونی ( یونانی و رومی ) ؛ کورینتی ( یونانی و رومی ) و شیوه آمیخته ( رومی ) . البته تنها سه شیوه باستانی و اصیل معماری وجود دارند ( دوریسی، ایونی و کورینتی ) که توسط یونانیان اختراع شده اند. به این سه شیوه، رومی ها شیوه توسکانی، که مدل ساده شده شیوه دوریسی است و شیوه آمیخته را که در اصل شیوه کورینتی با تزئینات بیشتر است اضافه کردند.
منظور از شیوه ساختمان کلاسیک مثل حالت یا کلید در موسیقی کلاسیک، یا دستور زبان و فصاحت و بلاغت در یک متن نوشتاری است. از ماژول های خاصی مانند فواصل موسیقی تشکیل شده و انتظارات خاصی را در مخاطب هماهنگ با زبان خود ایجاد می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شیوه ها به ترتیب میزان ظرافت و جزئیات حکاکی ها عبارتند از: توسکانی ( رومی ) و دوریسی ( یونانی و رومی ) ؛ ایونی ( یونانی و رومی ) ؛ کورینتی ( یونانی و رومی ) و شیوه آمیخته ( رومی ) . البته تنها سه شیوه باستانی و اصیل معماری وجود دارند ( دوریسی، ایونی و کورینتی ) که توسط یونانیان اختراع شده اند. به این سه شیوه، رومی ها شیوه توسکانی، که مدل ساده شده شیوه دوریسی است و شیوه آمیخته را که در اصل شیوه کورینتی با تزئینات بیشتر است اضافه کردند.
منظور از شیوه ساختمان کلاسیک مثل حالت یا کلید در موسیقی کلاسیک، یا دستور زبان و فصاحت و بلاغت در یک متن نوشتاری است. از ماژول های خاصی مانند فواصل موسیقی تشکیل شده و انتظارات خاصی را در مخاطب هماهنگ با زبان خود ایجاد می کند.
