شیونگ نو

دانشنامه آزاد فارسی

شیونْگ نو (Xiongnu)
احتمالاً کنفدراسیونی از صحراگردان ترک. در قرن ۳پ م با چین می جنگیدند. آنان حدود ۲۰۰پ م در مغولستان قدرت گرفتند، ولی در ۱۱۹پ م وودی (وو ـ تی، حک: ۱۴۱ـ۸۷ پ م) امپراتور سلسله هان چین آنان را به صحرای گُبی عقب رانده و چین شی هوانگ دی دیوار بزرگ چین را برای جلوگیری از حمله های آنان ساخت. آنان سرانجام مطیع چین شدند و بازماندگانشان به منزلۀ مرزبان به خدمت امپراتوران چین درآمدند. آنان بر گائوزو، امپراتور هان، در پینگ چِنگ غلبه کردند. وودی نیز با آنان چندین بار جنگید؛ که در این جنگ ها سردارانش عبارت بودند از هوئوچوبینگ، لی گوانگ، لی لینگ، و لی گوانگ لی. سپاهیان چین در برابر شیوه های جنگ و گریز سواران کماندار آنان درمانده بودند. چین سرانجام قدرت آنان را با دامن زدن به جنگ های داخلی از بین بُرد و در یکی از جنگ ها چی چی به غرب گریخت و در جنگی دیگر کنفدراسیون به دو شاخۀ شمالی و جنوبی تقسیم شد. ائتلافی متشکل از چینی ها، شیونگ نو جنوبی و شین بِی، شاخۀ شمالی ها را مغلوب و وادار کرد که به درۀ ایلی (قزاقستان جنوبی) بگریزند (۹۲م). آنان در برابر حملۀ سپاه چین برای اشغال دوبارۀ شهرهای تاریم مقاومت کردند و پس از آن ناپدید شدند، و احتمالاً به غرب کوچ کردند و هون ها را تشکیل دادند. جنوبی ها در مرز چین ساکن شدند، و در جنگ های داخلی مانند شورش هشت شاهزاده شرکت کردند و در ۳۰۴م تحت فرمان لیو یوان و لیو کونگ شوریدند و یکی از شانزده مملکت چین را تشکیل دادند. جی، از قبایل تشکیل دهندۀ شیونگ نو، نیز به فرماندهی شی له برضد اتحادیه قیام کرد. ممالک این قوم را به ترتیب فو جیان، و توبا گویی و جانشینان آنان تصرف کردند، و بازماندگان آنان جذب چین شدند. نیز ← هون ها

پیشنهاد کاربران

بپرس