شیونگ نو

دانشنامه آزاد فارسی

شیونْگ نو (Xiongnu)
احتمالاً کنفدراسیونی از صحراگردان ترک. در قرن ۳پ م با چین می جنگیدند. آنان حدود ۲۰۰پ م در مغولستان قدرت گرفتند، ولی در ۱۱۹پ م وودی (وو ـ تی، حک: ۱۴۱ـ۸۷ پ م) امپراتور سلسله هان چین آنان را به صحرای گُبی عقب رانده و چین شی هوانگ دی دیوار بزرگ چین را برای جلوگیری از حمله های آنان ساخت. آنان سرانجام مطیع چین شدند و بازماندگانشان به منزلۀ مرزبان به خدمت امپراتوران چین درآمدند. آنان بر گائوزو، امپراتور هان، در پینگ چِنگ غلبه کردند. وودی نیز با آنان چندین بار جنگید؛ که در این جنگ ها سردارانش عبارت بودند از هوئوچوبینگ، لی گوانگ، لی لینگ، و لی گوانگ لی. سپاهیان چین در برابر شیوه های جنگ و گریز سواران کماندار آنان درمانده بودند. چین سرانجام قدرت آنان را با دامن زدن به جنگ های داخلی از بین بُرد و در یکی از جنگ ها چی چی به غرب گریخت و در جنگی دیگر کنفدراسیون به دو شاخۀ شمالی و جنوبی تقسیم شد. ائتلافی متشکل از چینی ها، شیونگ نو جنوبی و شین بِی، شاخۀ شمالی ها را مغلوب و وادار کرد که به درۀ ایلی (قزاقستان جنوبی) بگریزند (۹۲م). آنان در برابر حملۀ سپاه چین برای اشغال دوبارۀ شهرهای تاریم مقاومت کردند و پس از آن ناپدید شدند، و احتمالاً به غرب کوچ کردند و هون ها را تشکیل دادند. جنوبی ها در مرز چین ساکن شدند، و در جنگ های داخلی مانند شورش هشت شاهزاده شرکت کردند و در ۳۰۴م تحت فرمان لیو یوان و لیو کونگ شوریدند و یکی از شانزده مملکت چین را تشکیل دادند. جی، از قبایل تشکیل دهندۀ شیونگ نو، نیز به فرماندهی شی له برضد اتحادیه قیام کرد. ممالک این قوم را به ترتیب فو جیان، و توبا گویی و جانشینان آنان تصرف کردند، و بازماندگان آنان جذب چین شدند. نیز ← هون ها

پیشنهاد کاربران

شیونگ نو یا هیونگ نو ( در منابع علمی XIONGNU یا Hsiung - nu یا Hiung - nu یا Xiong - nu به معنای بردگان ظالم ) ( آوانگاری سازگار با گویش چینی بر پایه گزارش سیما چیان از واژه خیَئونَ اوستایی ) یک کنفدراسیون قبیله ای از مردم کوچ نشین بود که بر اساس منابع کهن چینی، از قرن سوم پیش از میلاد تا اواخر قرن اول میلادی در شرق استپ اوراسیا ( امروزه مغولستان، مغولستان داخلی، سیبری، سین کیانگ، گانسو ) ساکن بودند. منابع چینی گزارش می دهند که مودو چانیو، در سال ۲۰۹ پیش از میلاد، امپراتوری شیونگ نو را تأسیس کرد. فرضیات مختلفی برای زبان آن ها توسط محققان ارائه داده شده است . هون یک اصطلاح جمعی برای سوارکاران با ریشه های مختلف بود که سبک زندگی عشایری یا نیمه عشایری را پیش می بردند. به باور پژوهشگران تصور می شود که هون ها از تبار شیونگ نو ها باشند .
...
[مشاهده متن کامل]

مردمان شیونگو به احتمال زیاد بخشی از قوم هون بودند. آن ها مردمانی قبیله ای، و جنگجو بودند که بصورت دائم به شمال چین یورش برده و غارتگری می کردند.
آن ها تهدیدی همیشگی برای سلسله هان محسوب می شدند، برای همین چینیان با تکمیل دیوار بزرگ چین سعی در کاهش حملات آن ها کردند.
چندین نظریه در مورد هویت و منشا قومی - زبانی شیونگ نو ها وجود دارد.
فرضیه شیونگ نو - هون در اصل توسط مورخ فرانسوی قرن ۱۸ میلادی، ژوزف گیگن ارائه شد. او متوجه شد که مورخان چین باستان به اعضای قبایل مرتبط با شیونگ نو با نام هایی شبیه به نام "هون" اشاره کرده اند. وی همچنین خاطر نشان می کند که در الفبای زبان باستانی سغدی، هم شیونگ نو ها و هم هون ها با عنوان γwn ( xwn ) یاد می شدند، که نشان می دهد این دو نام مترادف بوده اند. اگرچه این نظریه که شیونگ نو ها پیشینیان هون ها بودند، اکنون توسط بسیاری از محققان پذیرفته شده، اما هنوز به یک اجماع کلی تبدیل نشده است.
نظریه دیگری که در میان محققان وجود دارد عنوان می کند که شیونگ نو ها احتمالا ایرانی بودند. هرلد والتر بیلی نظریه زبان ایرانی شیونگ نو ها را مطرح کرد، با این استدلال که تمامی نام های اولیه شیونگ نو در قرن دوم قبل از میلاد، از یکی از زبان های ایرانی شرقی بوده است. همچنین طبق یافته های بیلی هر چند در میان شیونگ نوها طوایف و گروه های ایرانی زبان بودند، اما نمیتوان شیونگ نو ها را از اقوام ایرانی تبار دانست، بلکه به احتمال قوی تر آنها قبلاً تابع یک قوم ایرانی بوده اند و الگوی عشایری و فرهنگ و زبان ایرانی را از آنها آموخته اند.

شیونگ نوشیونگ نوشیونگ نوشیونگ نو
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/شیونگ‌نو

بپرس