شیمی آلی فلزی. شیمی آلی فلزی ( به انگلیسی: Organometallic Chemistry ) ، شیمی ترکیباتی است، که حداقل یک پیوند کربن _ فلز داشته ( C - M ) و شامل فلزات اصلی و شبه فلزات از قبیل Si، As، B و فلزات واسطه باشند. بنابراین این پیوند می تواند یک پیوند کووالانسی ساده باشد. مانند پیوند در تترااتیل سرب. یا یک پیوند داتیو باشد، مانند پیوند در فروسن یا حتی یونی باشد، مانند پیوند در اتیل سدیم.
شیمی آلی فلزی را به شیمیسیت انگلیسی «فرانکلند» ( Frankland ) نسبت می دهند. او در سال ۱۸۴۹ دی اتیل روی را سنتز نمود و سپس استفاده از ترکیبات آلی روی را در سنتز مواد آلی توسعه داد. نمک زایس ( K ) نیز بیش از یک قرن است که شناخته شده است.
در اوایل قرن اخیر ( ۱۹۰۰ میلادی ) شیمیست فرانسوی ویکتور گرینیارد روش مناسبی جهت تهیه ارگانو منیزیم هالید را توسعه داد، به طوری که بزودی بجای ترکیبات آلی روی به عنوان حد واسط در سنتز ترکیبات آلی مورد استفاده قرار گرفت. سنتز اتفاقی فروسین در سال ۱۹۵۱ و شناخته شدن متعاقب ساختمان مولکولی آن، راه تحقیق را برای زمینه ای با تنوع غیرقابل پیش بینی هموار کرد که اهمیت بسزایی در درک ما از پیوندهای شیمیایی داشته است.
شباهت ترکیبات آلی فلزی از نظر خواص فیزیکی به ترکیبات آلی در مقایسه با ترکیبات معدنی بیشتر است. بسیاری از این ترکیبات دارای ساختار مولکولی منفک هستند و در نتیجه در دماهای معمولی به صورت بلورهایی با نقطه ذوب پایین، مایعات یا گازها دیده می شوند. این ترکیبات معمولاً در حلال های آلی کم قطبی از قبیل تولوئن، اترها یا دی کلرو متان قابل حل هستند.
از نظر خصوصیات شیمیایی، تفاوت قابل ملاحظه ای بین ترکیبات آلی فلزی وجود دارد و مثلاً، پایداری حرارتی آن ها به طور قابل ملاحظه ای به ترکیب شیمیایی آن ها بستگی دارد. از این رو، تترامتیل سیلان پس از چندین روز نگهداری در دمای ۵۰۰ درجه سانتیگراد بلا تغییر می ماند، در حالی که تترامتیل تیتان در دمای اتاق سریعاً تجزیه می شود.
کلیه ترکیبات آلی فلزی از دیدگاه ترمودینامیکی اکسایش ناپایدار هستند. نیروی محرکه لازم برای اکسایش این ترکیبات به واسطه تشکیل اکسید فلز، دی اکسید کربن و آب که انرژی آزاد منفی بالایی دارند، تأمین می شود. همچنین بیشتر این ترکیبات از دیدگاه سینتیکی در دمای اتاق یا پایین تر در مقابل اکسایش ناپایدار هستند. اغلب این ترکیبات مانند دی متیل روی، تری متیل قلع، تری متیل ایندیوم به خودی خود در هوا آتش می گیرند. همچنین بیشتر مشتقات فلزات واسطه در برابر اکسیژن حساس هستند و معمولاً متداول و غالباً ضروری است که این مشتقات، زیر اتمسفر بی اثری از گاز نیتروژن یا آرگون مورد بررسی و مطالعه قرار بگیرند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیمی آلی فلزی را به شیمیسیت انگلیسی «فرانکلند» ( Frankland ) نسبت می دهند. او در سال ۱۸۴۹ دی اتیل روی را سنتز نمود و سپس استفاده از ترکیبات آلی روی را در سنتز مواد آلی توسعه داد. نمک زایس ( K ) نیز بیش از یک قرن است که شناخته شده است.
در اوایل قرن اخیر ( ۱۹۰۰ میلادی ) شیمیست فرانسوی ویکتور گرینیارد روش مناسبی جهت تهیه ارگانو منیزیم هالید را توسعه داد، به طوری که بزودی بجای ترکیبات آلی روی به عنوان حد واسط در سنتز ترکیبات آلی مورد استفاده قرار گرفت. سنتز اتفاقی فروسین در سال ۱۹۵۱ و شناخته شدن متعاقب ساختمان مولکولی آن، راه تحقیق را برای زمینه ای با تنوع غیرقابل پیش بینی هموار کرد که اهمیت بسزایی در درک ما از پیوندهای شیمیایی داشته است.
شباهت ترکیبات آلی فلزی از نظر خواص فیزیکی به ترکیبات آلی در مقایسه با ترکیبات معدنی بیشتر است. بسیاری از این ترکیبات دارای ساختار مولکولی منفک هستند و در نتیجه در دماهای معمولی به صورت بلورهایی با نقطه ذوب پایین، مایعات یا گازها دیده می شوند. این ترکیبات معمولاً در حلال های آلی کم قطبی از قبیل تولوئن، اترها یا دی کلرو متان قابل حل هستند.
از نظر خصوصیات شیمیایی، تفاوت قابل ملاحظه ای بین ترکیبات آلی فلزی وجود دارد و مثلاً، پایداری حرارتی آن ها به طور قابل ملاحظه ای به ترکیب شیمیایی آن ها بستگی دارد. از این رو، تترامتیل سیلان پس از چندین روز نگهداری در دمای ۵۰۰ درجه سانتیگراد بلا تغییر می ماند، در حالی که تترامتیل تیتان در دمای اتاق سریعاً تجزیه می شود.
کلیه ترکیبات آلی فلزی از دیدگاه ترمودینامیکی اکسایش ناپایدار هستند. نیروی محرکه لازم برای اکسایش این ترکیبات به واسطه تشکیل اکسید فلز، دی اکسید کربن و آب که انرژی آزاد منفی بالایی دارند، تأمین می شود. همچنین بیشتر این ترکیبات از دیدگاه سینتیکی در دمای اتاق یا پایین تر در مقابل اکسایش ناپایدار هستند. اغلب این ترکیبات مانند دی متیل روی، تری متیل قلع، تری متیل ایندیوم به خودی خود در هوا آتش می گیرند. همچنین بیشتر مشتقات فلزات واسطه در برابر اکسیژن حساس هستند و معمولاً متداول و غالباً ضروری است که این مشتقات، زیر اتمسفر بی اثری از گاز نیتروژن یا آرگون مورد بررسی و مطالعه قرار بگیرند.
wiki: شیمی آلی فلزی