[ویکی نور] شیعه در هند، تألیف نویسنده هندی ایرانی تبار سید عباس اطهر رضوی، از جمله آثاری است که با بررسی تاریخ تشیع در هند، به نقش تشیع در ساختن تمدن عظیم هند پرداخته و بسیاری از عالمان ناشناخته شیعه را می شناساند. این اثر به انگیزه شناسایی پاره ای از ابعاد فعالیت های ناشناخته شیعه در هند به همت مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی توسط آقایان توکلی، افضلی، فضائلی و گروه دیگری از محققان به فارسی ترجمه شده است.
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و هفده فصل است که فصل هفدهم به نتیجه مباحث اختصاص دارد. در این اثر، وقایع تاریخی از دوران حضرت محمد(ص) تا هنگام شهادت قاضی نورالله شوشتری در جمادی الثانی 1019، به زبانی ساده و روان بیان شده است.
کتاب حاضر بر اساس منابع معاصر و منابع مربوط به کمی پیش از این دوران تدوین شده است. دوره تاریخ مورد مطالعه در این کتاب آن قدر وسیع و منابع آن به اندازه ای متنوع است که امکان بررسی انتقادی آنها در اینجا وجود ندارد.
شیعه در طول تاریخ همواره مور اتهام اهل سنت و خلفا و حکام سنی قرار داشته است؛ در مقدمه کتاب این مطلب خاطرنشان شده است .
نویسنده، فصل اول کتاب را با تعریف «شیعه» آغاز کرده است: شیعه، کلمه ای عربی است که مشتقات آن در آیات متعددی از قرآن ذکر شده است. در لغت نامه های عربی، دوستداران یا پیروان یک شخص، شیعیان او نامیده شده اند. کلمه شیعه مفرد است، اما برای مفرد، تثنیه و جمع، یک سان به کار می رود. اصطلاح «شیعی» به معنای پیرو مذهب تشیع است. نویسنده سپس به این نتیجه می رسد که پیروان مخلص و فداکار حضرت محمد(ص) و اهل بیت او را شیعه می گویند. سپس علی بن ابی طالب(ع) و فاطمه زهرا(س) و اهل بیت(ع) معرفی شده اند. در فصل دوم و سوم کتاب نیز مباحث خلافت و نیز جانشینان امام حسین(ع) بیان شده است .
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و هفده فصل است که فصل هفدهم به نتیجه مباحث اختصاص دارد. در این اثر، وقایع تاریخی از دوران حضرت محمد(ص) تا هنگام شهادت قاضی نورالله شوشتری در جمادی الثانی 1019، به زبانی ساده و روان بیان شده است.
کتاب حاضر بر اساس منابع معاصر و منابع مربوط به کمی پیش از این دوران تدوین شده است. دوره تاریخ مورد مطالعه در این کتاب آن قدر وسیع و منابع آن به اندازه ای متنوع است که امکان بررسی انتقادی آنها در اینجا وجود ندارد.
شیعه در طول تاریخ همواره مور اتهام اهل سنت و خلفا و حکام سنی قرار داشته است؛ در مقدمه کتاب این مطلب خاطرنشان شده است .
نویسنده، فصل اول کتاب را با تعریف «شیعه» آغاز کرده است: شیعه، کلمه ای عربی است که مشتقات آن در آیات متعددی از قرآن ذکر شده است. در لغت نامه های عربی، دوستداران یا پیروان یک شخص، شیعیان او نامیده شده اند. کلمه شیعه مفرد است، اما برای مفرد، تثنیه و جمع، یک سان به کار می رود. اصطلاح «شیعی» به معنای پیرو مذهب تشیع است. نویسنده سپس به این نتیجه می رسد که پیروان مخلص و فداکار حضرت محمد(ص) و اهل بیت او را شیعه می گویند. سپس علی بن ابی طالب(ع) و فاطمه زهرا(س) و اهل بیت(ع) معرفی شده اند. در فصل دوم و سوم کتاب نیز مباحث خلافت و نیز جانشینان امام حسین(ع) بیان شده است .
wikinoor: شیعه_در_هند