شیعه امام حسین علیه السلام

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
شیعه یعنی پیرو. پیروی در فکر، عمل، اخلاق، مواضع سیاسی و عقاید دینی. گرچه شیعه حسین، شیعه علی و ائمه دیگر علیهم السلام نیز هست و تشیع در خط ائمه و اهل بیت بودن است اما حسین بن علی علیه السلام در ابعاد خاصی که زندگی و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویی دارد و اسوه است.
آن حضرت، برای احیاء دین قیام کرد و خود را فدای راه خدا ساخت. شیعه او نیز باید این گونه باشد. شیعه سیدالشهدا، باید در خصلت هایی و اعمالی چون: خودسازی، خداترسی، گناه گریزی، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف و نهی از منکر، اقامه و احیاء نماز، تلاش در مسیر رضای حق، جود و کرامت، عزت نفس، گریز از ذلت و زبونی و سازش با طاغوت ها و حکومت های ستم، مبارزه با باطل، جهاد و شهادت، روحیه ایثار و شهادت طلبی، قاطعیت و صلابت در راه عقیده و... به آن پیشوای شهید تاسّی کند. این، راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگی یعنی دینداری و ورع.
                      
                      
از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه تنها به یکی اشاره می کنیم، از امام صادق علیه السلام که به مفضل فرمود: از فرومایگان بپرهیز، چرا که شیعه علی علیه السلام شکم و شهوت خود را حفظ می کنند و اهل جهادند و تلاش برای خدا: «انما شیعة علی من عف بطنه و فرجه واشتد جهاده و عمل لخالقه و رجا ثوابه و خاف عقابه فاذا رایت اولئک فاولئک شیعة جعفر».
محبتی که در دل شیعیان و دوستداران شهید کربلاست، بجاست که آنان را به همرنگی و همسویی و سنخیت فکری، اخلاقی و عملی با مولایشان بکشد و در گفتار و کردار، شیعه حسین باشند نه تنها در ادعا و شعار.
خود امام علیه السلام نیز هنگام حرکت از مکه به سوی کربلا، کسانی را به همراهی خویش در این سفر مقدس و نهضت خدایی دعوت کرد که اهل فداکردن جان در راه ائمه که راه خداست باشند و شوق دیدار الهی در دلشان باشد: «من کان فینا باذلا مهجته موطنا علی لقاءالله نفسه فلیرحل معنا...».