شیرو ایشی

دانشنامه عمومی

شیرو ایشی ( ژاپنی: 石井 四郎؛ انگلیسی: Shirō Ishii ) یک پزشک و میکروب شناس و افسر عالی رتبهٔ ارتش ژاپن و فرمانده «واحد ۷۳۱» بود که یک واحد جنگ بیولوژیک در ارتش امپراتوری ژاپن محسوب می شد و در آن، آزمایش هایِ پزشکیِ اجباری و غالباً مرگباری بر روی اسرای جنگی در جریان جنگ دوم چین و ژاپن انجام می شد.
ایشی در «روستای شیبایاما» در منطقهٔ «سانبو» واقع در استان چیبا زاده شد و در دانشگاه کیوتو به تحصیلِ رشتهٔ پزشکی پرداخت. او در سال ۱۹۲۱ میلادی، به عنوان جراح و با درجهٔ «ستوان جراح» وارد ارتش امپراتوری ژاپن شد. سپس در سال ۱۹۲۲ به «بیمارستان شماره ۱ ارتش» و «دانشکده پزشکی ارتش ژاپن» در توکیو منتقل شد. فعالیت های ایشی در این مرکز، آنچنان مافوق هایش را در ارتش راضی کرد که او را مجدداً برای فوق تخصص، به مدت دو سال به دانشگاه کیوتو فرستادند. در حین دوران تحصیل، او عادت داشت باکتری های مختلف را در ظروف گوناگون و به عنوان «حیوان دست آموز» ( و نه برای تحقیقات پزشکی ) پرورش دهد. این کارِ او، موجب شده بود که در دانشگاه، مورد توجه کارکنان آنجا قرار گیرد. [ ۱]
در سال ۱۹۲۵ میلادی، او به درجهٔ «سروان جراح» نائل آمد و تا سال ۱۹۲۷ میلادی، مشغول تهیهٔ مقدمات و راضی کردنِ مقامات برای ایجاد یک «برنامه سلاح های بیولوژیک» بود. با آغاز سال ۱۹۲۸ میلادی، او دست به یک سفر ۲ ساله به غرب زد. در این مدت، تحقیقات گسترده ای دربارهٔ اثرات سلاح های بیولوژیک و شیمیایی در دوران جنگ جهانی اول و پس از آن نمود. این مأموریت، بسیار موفقیت آمیز بود و موجب شد تا ایشی، پشتیبانیِ «سادائو آراکی» ( وزیر جنگ دولت ژاپن ) را به دست آورد. او در ژانویهٔ ۱۹۳۱ میلادی به درجهٔ «سرگرد جراح» ارتقاء یافت.
در سال ۱۹۳۲ میلادی، ایشی آزمایش های مقدماتی بیولوژیک خود را، در غالبِ یک برنامهٔ نظامی مخفیانه برای ارتش ژاپن، در «قلعهٔ نظامی ژونگما» آغاز نمود. در سال ۱۹۳۵ درجه نظامی اش به «سرهنگ دوم جراح» ارتقاء یافت. در سال ۱۹۳۶ میلادی، واحد ۷۳۱ تأسیس شد. ایشی یک محوطه عظیم مشتمل بر ۱۵۰ ساختمان در زمینی به مساحتِ ۶ کیلومتر مربع در حومهٔ شهر هاربین در چین ساخت و آزمایش های محرمانه خود را در آن مکان ادامه داد. یک داستان دروغین هم برای مردم عادی ساختند که این تأسیسات، متعلق به یک مجتمع بزرگِ تصفیه آب است.
ایشی در سال ۱۹۳۸، به درجهٔ «سرهنگ تمام جراح» نائل شد. در ۹ فوریه ۱۹۳۹، او در «سالن بزرگ کنفرانس وزارت جنگ» سخنرانی مبسوطی دربارهٔ «جنگ بیولوژیک» کرد. یکی از حاضرانِ در جلسه، «شاهزاده یاسوهیتو»[ ۲] ( برادر امپراتور هیروهیتو، ۱۲۴مین امپراتور ژاپن ) بود که در عین حال، شاهد یک عملِ زنده شکافی بود که توسط ایشی در همان جلسه انجام شد. [ ۲] ایشی در ماه اکتبر، «مدال گولدن کایت» ( نشانِ درجه ۴ ) را دریافت کرد. از سال ۱۹۴۰ میلادی، ایشی سرپرست «بخش سلاح های بیولوژیک» در ارتش کوانتونگ و همچنین رئیس «بخش باکتری شناسی دانشکدهٔ پزشکی ارتش» بود[ ۳] و در مارس سال بعد، به درجهٔ «سرلشکر جراح» نائل آمد. در سال ۱۹۴۲ میلادی، ایشی دست به آزمایش های عملی با میکروب های پرورش یافته اش زد. او نه تنها، روش های گوناگونی را برای پراکندن این میکروب ها ( همچون انواع سلاح های گرم و بمب و غیره ) آزمود؛ بلکه بر روی اسرای جنگ در زندان، سربازان دشمن در میدان نبرد و حتی شهروندان عادی در شهرهای چین، این آزمایش ها را پیاده کرد. بنا بر تخمینِ برخی مورخان، ده ها هزار نفر در جریان این تماس های میکروبی و آزمایش های بیولوژیک ( از جمله طاعون خیارکی، وبا و سیاه زخم و غیره ) [ ۴] جان خود را از دست دادند. آن ها در واحد نظامی خود، آزمایش های فیزیولوژیک نیز بر روی انسان ها انجام می دادند که از آن میان می توان به زنده شکافی، سقط های اجباری، ایجاد مصنوعی و تعمدی سکته های مغزی، قلبی، یخ زدگی و سرمازدگی اشاره نمود. [ ۵]
عکس شیرو ایشی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس