شیرزاد حسن ( زادهٔ سال ۱۹۵۱ در اربیل - ) ، نویسنده، شاعر و مترجم کُرد اهل عراق است. شیرزاد حسن آثار مهمی در داستان نویسی و رُمان کُردی خلق کرده است. شهرت او بیشتر به خاطر داستان نویسی و نگاه متفاوت او در ادبیات کُرد است. نوشته های او که همه به زبان کُردی و گویش سورانی نگاشته شده اند به دیگر زبان های جهان نیز ترجمه شده اند.
شیرزاد حسن در سال ۱۹۵۱ در شهر اربیل پایتخت اقلیم کردستان در خانواده ای از طایفۀ نصیری ها به دنیا آمد. پدر او نظامی خشنی بود و در خانوادۀ آن ها کسی اجازه ابراز عقیده نداشت و همین مسئله باعث کم رویی شیرزاد نوجوان شده بود. او بعدها شخصیت پدر و جامعۀ سنتی و پدرسالار خود را در داستان هایش، از جمله نوولت قدرتمند «حصار و سگ های پدرم» بازتاب داد. در این قصه، راوی پس از پدرکشی، درمی یابد که زنده و مردۀ پدرش ارزش و کارکردی برابر دارد. مردۀ پدر مانند زنده و مردۀ فیل است، یا حتی، ارزشی افزوده پیدا کرده است. چون ارزش اسطوره در جامعۀ اسطوره اندیش بسیار بیشتر از واقعیت است و ارزش دروغ بیش از حقیقت. از این روست که شیرزاد حسن با آگاهی از جنبه های گوسفندوار زندگی توده های اسطوره اندیش و خرافه باور، با شجاعت در کنار نقد خودکامگی پدر یا قدرت استبدادی، به نقد فرهنگ توده وار نیز دست می زند، با این که می داند ممکن است از دو طرف طرد شود. [ ۱]
سال ۱۹۷۵ دانشنامه کارشناسی زبان انگلیسی را از دانشگاه المستنصریه بغداد دریافت کرد و به عنوان دبیر زبان خارجه به تدریس پرداخت. سال ۱۹۹۷ پس از شرکت در کنفرانس جهانی نویسندگان مدت شش ماه در فنلاند ماندگار شد، اما طاقت نیاورد و راه میهن را در پیش گرفت و در سلیمانیه اقامت گزید. رُمان «مِه بر فراز دره» در حقیقت داستان نوستالژیک اقامت چندماههٔ او در اروپا است. او هم اکنون در شهر سلیمانیه برای یکی از نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد کار می کند و همچنان به نوشتن داستان و رُمان مشغول است. [ ۲] [ ۳]
شیرزاد حسن به ایران نیز سفر کرده و در ۱۰ فروردین ۱۳۹۵ در حضور بیش از هزار نفر از دوستداران ادبیات به سخنرانی در مورد ادبیات پرداخت. [ ۴]
شیرزاد از همان آغاز با سبک و رویه ای متفاوت پا به جهان نویسندگی نهاد. وی با درهم شکستن تابوها و محدودیت های جامعۀ سنتی، توانست گوشه هایی از اسباب درماندگی و عقب ماندگی های مردم و دردها و محنت های لایه های فرودست اجتماع خود را آشکار سازد. او نویسنده ای متعهد به ادبیات و جامعه است و از این روی ادبیات را رها از هرگونه قید و بند و مرز می داند و تصریح می کند: «من وقتی می نویسم هیچ چیزی را قبول ندارم». [ ۵] شیرزاد حسن طرفدار جدی فمینیسم و حقوق زنان و آزادی های مشروع قانونی است و این موضوع در بیشتر داستان های او نمود پیدا می کند. بختیار علی او را «این اُدیپ خجالتیِ کُردستان» نامیده که گرچه نگاه و دیدگاهی کمابیش فرویدی به جهان پیرامون خود دارد، اما فرویدیسم او از نوع شرقیِ آن است که در عشقی ناب و به دور از هرگونه خیانت ریشه دارد. عشقی که همهٔ زنان و مردانِ میهنش از آن سهمی دارند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیرزاد حسن در سال ۱۹۵۱ در شهر اربیل پایتخت اقلیم کردستان در خانواده ای از طایفۀ نصیری ها به دنیا آمد. پدر او نظامی خشنی بود و در خانوادۀ آن ها کسی اجازه ابراز عقیده نداشت و همین مسئله باعث کم رویی شیرزاد نوجوان شده بود. او بعدها شخصیت پدر و جامعۀ سنتی و پدرسالار خود را در داستان هایش، از جمله نوولت قدرتمند «حصار و سگ های پدرم» بازتاب داد. در این قصه، راوی پس از پدرکشی، درمی یابد که زنده و مردۀ پدرش ارزش و کارکردی برابر دارد. مردۀ پدر مانند زنده و مردۀ فیل است، یا حتی، ارزشی افزوده پیدا کرده است. چون ارزش اسطوره در جامعۀ اسطوره اندیش بسیار بیشتر از واقعیت است و ارزش دروغ بیش از حقیقت. از این روست که شیرزاد حسن با آگاهی از جنبه های گوسفندوار زندگی توده های اسطوره اندیش و خرافه باور، با شجاعت در کنار نقد خودکامگی پدر یا قدرت استبدادی، به نقد فرهنگ توده وار نیز دست می زند، با این که می داند ممکن است از دو طرف طرد شود. [ ۱]
سال ۱۹۷۵ دانشنامه کارشناسی زبان انگلیسی را از دانشگاه المستنصریه بغداد دریافت کرد و به عنوان دبیر زبان خارجه به تدریس پرداخت. سال ۱۹۹۷ پس از شرکت در کنفرانس جهانی نویسندگان مدت شش ماه در فنلاند ماندگار شد، اما طاقت نیاورد و راه میهن را در پیش گرفت و در سلیمانیه اقامت گزید. رُمان «مِه بر فراز دره» در حقیقت داستان نوستالژیک اقامت چندماههٔ او در اروپا است. او هم اکنون در شهر سلیمانیه برای یکی از نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد کار می کند و همچنان به نوشتن داستان و رُمان مشغول است. [ ۲] [ ۳]
شیرزاد حسن به ایران نیز سفر کرده و در ۱۰ فروردین ۱۳۹۵ در حضور بیش از هزار نفر از دوستداران ادبیات به سخنرانی در مورد ادبیات پرداخت. [ ۴]
شیرزاد از همان آغاز با سبک و رویه ای متفاوت پا به جهان نویسندگی نهاد. وی با درهم شکستن تابوها و محدودیت های جامعۀ سنتی، توانست گوشه هایی از اسباب درماندگی و عقب ماندگی های مردم و دردها و محنت های لایه های فرودست اجتماع خود را آشکار سازد. او نویسنده ای متعهد به ادبیات و جامعه است و از این روی ادبیات را رها از هرگونه قید و بند و مرز می داند و تصریح می کند: «من وقتی می نویسم هیچ چیزی را قبول ندارم». [ ۵] شیرزاد حسن طرفدار جدی فمینیسم و حقوق زنان و آزادی های مشروع قانونی است و این موضوع در بیشتر داستان های او نمود پیدا می کند. بختیار علی او را «این اُدیپ خجالتیِ کُردستان» نامیده که گرچه نگاه و دیدگاهی کمابیش فرویدی به جهان پیرامون خود دارد، اما فرویدیسم او از نوع شرقیِ آن است که در عشقی ناب و به دور از هرگونه خیانت ریشه دارد. عشقی که همهٔ زنان و مردانِ میهنش از آن سهمی دارند. [ ۶]
wiki: شیرزاد حسن