شیرعسلی یا شیر غلیظ همان شیر گاو است که مقداری از آب آن برچیده شده و به آن شکر افزوده شده است. محصول به دست آمده بسیار شیرین و غلیظ است و نوع کنسرو شدهٔ آن می تواند برای سال ها ( در صورت بسته بودن درب آن ) خارج از یخچال نگهداری شود. در گذشته شیر تغلیظ شده غیر شیرین نیز تولید می شد، ولی مدت نگهداری آن بسیار کمتر بود. امروزه نوع غیر شیرین آن که فرایند تولید پیچیده تری دارد در بسیاری کشورها از جمله آمریکا و ایران معمول نیست. با این حال در آلمان نوع شیرین نشده آن معمول تر بوده و در پرو هر دو گونه به یک میزان طرفدار دارد. به آن شیر تغلیظ شده نیز گفته می شود.
شیرعسلی در بسیاری از کشورها مانند برزیل، هنگ کنگ، روسیه و سریلانکا به عنوان دسر مصرف می شود.
در یادداشت های مارکوپولو آمده است که تاتارها قادر بوده اند که شیر را به مقدار زیادی متراکم کنند. به گونه ای که هر مرد جنگی همواره با خود حدود چهارونیم کیلوگرم از این محصول حمل می کرده و هرزمان که مایل بوده، آن را با آب مخلوط می نموده است. با این حال به نظر می رسد که اشاره مارکوپولو به نوعی کشک نرم باشد که هنگام رقیق شدن با آب، می تواند محصولی مانند دوغ تولید کند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که منظور وی شیر تخمیر شده بوده و نه شیر تازه.
برای نخستین بار، شیر در سال ۱۸۲۰ توسط نیکولا آپر در فرانسه تغلیظ شد. اندکی بعد و در سال ۱۹۵۳ گیل بوردن آمریکایی نیز دست به این اقدام زد. تا پیش از آن، امکان نگهداری شیر به مدت بیش از چندساعت نبود و تنها راه دسترسی به شیر تازه، زندگی در نزدیکی یک گاو زنده بود. در سال ۱۹۵۱ و در بازگشت از سفر انگلستان، بوردن عمیقاً تحت تأثیر مرگ چند کودک بر اثر کمبود شیر در کشتی قرار گرفت. او یک سال بعدی زندگیش را صرف تحقیق و آزمایش بر روی روشی کرد که بتواند بدون داغ کردن یا تخمیر شیر و تبدیل آن به کشک، مدت نگهداری آن را زیاد کند. او در این کار از وسایلی که برای تغلیظ آب میوه به کار می رفت الهام گرفت. او در راه اندازی دو کارخانه نخست شکست خورد؛ ولی سومین اقدام وی موفقیت آمیز بود و او موفق شد با کمک شریک خود، شیر تغلیظ شده ای تولید کند که بدون نیاز به سرما، ماندگاری طولانی تری داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیرعسلی در بسیاری از کشورها مانند برزیل، هنگ کنگ، روسیه و سریلانکا به عنوان دسر مصرف می شود.
در یادداشت های مارکوپولو آمده است که تاتارها قادر بوده اند که شیر را به مقدار زیادی متراکم کنند. به گونه ای که هر مرد جنگی همواره با خود حدود چهارونیم کیلوگرم از این محصول حمل می کرده و هرزمان که مایل بوده، آن را با آب مخلوط می نموده است. با این حال به نظر می رسد که اشاره مارکوپولو به نوعی کشک نرم باشد که هنگام رقیق شدن با آب، می تواند محصولی مانند دوغ تولید کند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که منظور وی شیر تخمیر شده بوده و نه شیر تازه.
برای نخستین بار، شیر در سال ۱۸۲۰ توسط نیکولا آپر در فرانسه تغلیظ شد. اندکی بعد و در سال ۱۹۵۳ گیل بوردن آمریکایی نیز دست به این اقدام زد. تا پیش از آن، امکان نگهداری شیر به مدت بیش از چندساعت نبود و تنها راه دسترسی به شیر تازه، زندگی در نزدیکی یک گاو زنده بود. در سال ۱۹۵۱ و در بازگشت از سفر انگلستان، بوردن عمیقاً تحت تأثیر مرگ چند کودک بر اثر کمبود شیر در کشتی قرار گرفت. او یک سال بعدی زندگیش را صرف تحقیق و آزمایش بر روی روشی کرد که بتواند بدون داغ کردن یا تخمیر شیر و تبدیل آن به کشک، مدت نگهداری آن را زیاد کند. او در این کار از وسایلی که برای تغلیظ آب میوه به کار می رفت الهام گرفت. او در راه اندازی دو کارخانه نخست شکست خورد؛ ولی سومین اقدام وی موفقیت آمیز بود و او موفق شد با کمک شریک خود، شیر تغلیظ شده ای تولید کند که بدون نیاز به سرما، ماندگاری طولانی تری داشت.
wiki: شیرعسلی