شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج فارس

[ویکی فقه] شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج فارس به چهار کشور امارات متحده عربی، کویت، قطر و بحرین اطلاق می شود.
خلیج فارس از دیر باز تا زمان ظهور اسلام، تحت تصرف امپراتوری های ایران قرار داشت و ایرانیان از این آبراه برای دسترسی به هند، مصر و دیگر نواحی بهره می بردند. اعراب پس از ظهور اسلام و تصرف ایران به دست سپاهیان مسلمان، به خلیج فارس دسترسی پیدا کردند اما پس از تشکیل مجدد سلسله های ایرانی، اعراب به تدریج از سواحل شمالی خلیج فارس رانده شدند اما سواحل جنوبی را کماکان در اختیار داشتند.با آغاز عصر استعمار، برخی از اروپائیان برای دسترسی به مناطق و منابع جدید به نقاط مختلف جهان هجوم بردند و خلیج فارس یکی از وسوسه انگیزترین این مناطق بود. با قطع شدن راه ابریشم، راه های دریایی اهمیت زیادی یافتند و لذا ابتدا پرتغالی ها و سپس دولت عثمانی و آنگاه انگلیسی ها () و هلندی ها () در این منطقه حضور و سلطه یافتند و پس از بروز رقابت های شدید میان استعمارگران، سرانجام انگلیسی ها بر این منطقه تسلط کامل یافتند. یکی از انگیزه های مهم انگلیسی ها برای تسلط بر خلیج فارس، تسلط بر هندوستان بود.انگلستان برای تثبیت قدرت خود، بسیاری از شیوخ منطقه را تحت حمایت و حاکمیت خود در آورد و با هدف تضعیف دولت های ایران و عثمانی که رقبای منطقه ای او محسوب می شدند، به تقویت این شیخ نشین ها و تقویت حس جدایی در آنان پرداخت. با وقوع دو جنگ جهانی و کشانیده شدن منطقه به این دو جنگ، قدرت انگلستان به تدریج تضعیف گردید تا جایی که انگلستان در سال ناچار شد نیروهای نظامی و پایگاه های خود را از شرق سؤئز خارج کند. اما انگلستان قبل از خروج از منطقه، با هدف حفظ دوستان قدیمی و پایگاه های خود، سعی در استقلال این سرزمین ها و تشکیل کشورهای کوچک در منطقه نمود. تشکیل چهار کشور امارات متحده عربی، کویت، قطر و بحرین در همین راستا انجام شد.
وجوه مشترک
این چهار کشور دارای وجوه مشترک ساختاری می باشند که به آنها اشاره می شود:منافع مشترک؛زبان و مذهب مشترک؛ساختارهای اجتماعی و نظام های حکومتی مشابه؛شرایط نسبتا یکسان توسعه اقتصادی؛موقعیت و شرایط تقریبا مشابه اقلیمی و جغرافیایی.
امارات متحده عربی
امارات متحده عربی که در سال به استقلال دست یافت دارای جمعیتی حدود/ میلیون نفر است که بیش از/ میلیون نفر از آنان غیر اماراتی هستند. دین رسمی آن اسلام، پایتخت این کشور ابوظبی، زبان رسمی آن عربی و پول رایج آن درهم اماراتی است. مساحت کشور کیلومتر مربع و همسایه ی جنوبی ایران در خلیج فارس است. این کشور از هفت امیرنشین (ابوظبی، دبی، شارجه، ام القوین، راس الخیمه، عجمان و فجیره) تشکیل شده است و از نظر استراتژیک در یکی از حساس ترین مناطق جهان واقع شده است. این کشور دارای یکی از غنی ترین معادن نفت جهان بوده و با ذخایری معادل/ میلیارد بشکه، تقریبا ده درصد کل ذخایر نفتی جهان را در خود جای داده است. میزان تولید روزانه نفت این کشور حدود/ میلیون بشکه در روز است.
← حکام
...