شیخ مرتضی اردکانی

[ویکی اهل البیت] شیخ مرتضی اردکانی یزدی (1286-1375ه.ش) از علمای شیعه در دوران معاصر و صاحب آثاری در فقه، اصول، کلام و غیره می باشد. وی از اساتیدی همچون علی مدرس یزدی و آقا میرزا احمد مدرس اصفهانی،محمود مفید کسب فیض نموده است.
مرتضی بن محمد اردکانی یزدی در 1286 شمسی به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد معروف به مجتهد اردکانی و جد مادری اش، شیخ محمد رضا مجتهد ادرکانی، از روحانیان سرشناش اردکان به شمار می آمدند.
وی تحصیلات مقدماتی را در اردکان و مدرسه خان یزد آغاز کرد. در پانزده سالگی، به اصفهان، که حوزه علمیه آن شهرت داشت، رفت و دروسی مانند شرح لمعه را نزد شیخ علی مدرس یزدی و آقا میرزا احمد مدرس اصفهانی، قوانین را در خدمت شیخ محمود مفید و رسائل و مکاسب و کفایه را نزد میر سید محمد مدرس نجف آبادی فراگرفت. مدت نه سال به درس خارج فقه و اصول میر سید علی نجف آبادی و سه سال نیز به درس خارج شیخ ابوالمجد محمد رضا نجفی مسجد شاهی حاضر شد. فلسفه را نزد شیخ محمد خراسانی و علم هیئت و خلاصه الحساب را نزد حاج آقا رحیم ارباب آموخت و از بیشتر استادان و مشایخ خویش، از جمله آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ ضیاء الدین عراقی، سید محمد نجف آبادی، شیخ محمد حسین فشارکی و شیخ محمد رضا نجفی مسجد شاهی به دریافت اجازه روایت و اجتهاد نایل شد و اجازات او به تایید مراجع تقلید نجف رسید.وی سالیان دراز در اصفهان، در مدرسه ملا عبدالله، به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال داشت.
معظم له دارای اجازات عدیده از مراجع بزرگ چون:
در مسجد شیشه اصفهان به اقامه جماعت می پرداخت. سال ها حوزه او در یکی از مدارس قدیم اصفهان، به نام مدرسه جلالیه، که به همت خود وی تعمیر شده بود، منعقد می گردید. حدود پانزده سال آخر حیات را در تهران اقامت گزید و در منطقه نارمک به تدریس فقه و اصول و تحقیق و تالیف گذرانید.
وی سرانجام در نخستین روز مهر 1375 برابر با 8 جمادی الاولی سال 1417 در گذشت. پیکرش پس از تشییع در تهران و قم و اقامه نماز توسط آیت الله صافی گلپایگانی، به زادگاهش انتقال داده شد و در مقبره خانوادگی، در گورستان شهر به خاک شپرده شد.