شیخ محمد دشتی

[ویکی اهل البیت] شیخ محمد دشتی (م 1380 ش) از عالمان بزرگ معاصر است که بیشتر به آثار خویش در زمینه نهج البلاغه و به ویژه ترجمه نهج البلاغه و معجم نهج البلاغه معروف و مشهور است.
استاد محمد دشتی در سال 1320 ش. در روستای «آزادمون» از توابع شهرستان محمودآباد، در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. این خانواده صاحب سه پسر و دو دختر بودند که محمد چهارمین فرزند محسوب می شد. پدرش ابراهیم مردی مهربان و سخت کوش، و سرلوحه کارهایش تقوا و پاکدامنی بود. او به ائمه اطهار علیهم السلام بسیار عشق می ورزید و از عنایات آنان بهره مندبود؛ از جمله پدر استاد نقل کرده است:
شبی در خواب دیدم ائمه علیهم السلام در مجلسی گردهم آمده اند و حضرت ولی عصر علیه السلام به صورت جوانی خوش سیما از آن ها پذیرایی می کنند. در آخر جلسه، آن حضرت از سینی ای که در دستشان بود، تکه نانی به من دادند. فردای آن روز به هنگام فعالیت متوجه شدم تکه نانی که حضرت در خواب به من داده اند، در جیب لباسم موجود است. از این قبیل رؤیاها، پدر بزرگوار استاد خیلی نقل می کرد.
محمد در دوران خردسالی علاقه زیادی به یادگیری و تحصیل داشت؛ به طوری که در سن 5 سالگی به اصرار فراوان خود وارد دبستان شد و با علاقه فراوان این مقطع را تا ششم ابتدایی سابق با موفقیت به پایان رساند. بعد از اتمام دروس ابتدایی، در سال 1342 ش. با پیشنهاد بزرگان روستا و به سبب عشق به آموختن علوم حوزوی، به حوزه علمیه آمل وارد شد و در مسجد امام حسن عسکری علیه السلام به تحصیل پرداخت.
پس از یک سال، برای ادامه تحصیل به شهر مقدس قم نقل مکان کرد و در مدرسه گلپایگانی به تحصیل ادامه داد. کوشش های خستگی ناپذیر او موجب شد تا دوره سطح را با موفقیت به پایان رساند.
شیخ محمد دشتی پس از اتمام سطح در حوزه ، از محضر آیات بزرگواری استفاده کرد. همچون:
همچنین موفق شد مدرک دکترا را اخذ کند.
استاد در حدود سالهای 48 و 49 با خانواده ای مذهبی در شهر آمل وصلت کرد. ثمره این وصلت دو دختر و سه پسر به نامهای محمدمهدی، حسین و علی اصغر بود که هر سه پسر، محصل علوم دینی هستند. استاد طبق وصیتنامه ای که در زمان جنگ نگاشته بود، آرزو داشت پسرهایش محصل علوم دینی باشند که این آرزو محقق شده است.