[ویکی اهل البیت] عارف سالک، عالم ربانی، حکیم فرزانه، مجتهد عادل، فقیه نامدار، حضرت آیت الله شیخ محمد بهاری از عارفان و عالمان قرن چهاردهم هجری بودند.
شیخ محمد بهاری در خانواده ای اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. او فرزند میرزا محمد بهاری، از ستارگان تابناک آسمان علم و عرفان است. بهاری در سال 1265 ه.ق در شهر بهار از توابع همدان متولد شد.
حاج میرزا محمد بهاری که مردی وارسته بود، دارای 3 پسر به نام های: صادق، فرخ و محمد و یک دختر به نام خانم بود. همسر وی، زنی باایمان بود. حاج میرزا محمد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از راه خرید و فروش و کشاورزی، امرار معاش می کرد.
شیخ محمد بهاری همراه حاج شیخ محمدباقر بهاری به مکتب خانه ملا عباس علی در بهار رفته و خواندن و نوشتن را آموخت و قرائت قرآن و احکام شرعی را فراگرفت. او علاقه زیادی به آموختن علم داشت. وی در نوجوانی دروس حوزوی را نزد ملا جعفر بهاری فراگرفت.
ملا جعفر دانشمندی وارسته بود که برای تأمین مخارج زندگی خویش، از وجوهات شرعیه استفاده نمی کرد. او از راه کشاورزی، امرار معاش می کرد. این مرد الهی گذشته از این که از مدارج علمی بالایی برخوردار بود زاهدی باتقوا نیز بود. ضمیر پاک، قلب مطمئن و آرامش خاطر از ویژگی های اخلاقی وی بود. گویا شکل گیری پایه های اولیه علمی ـ عرفانی شیخ محمد بهاری و آیت الله حاج شیخ محمدباقر بهاری در کلاس درس ملا جعفر بوده است.
شیخ محمد بهاری پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در همدان، برای ادامه تحصیل به بروجرد عزیمت می کند و در درس آیت الله حاج میرزا محمود بروجردی، پدر آیت الله العظمی آقا حسین بروجردی شرکت می کند. او پس از اخذ درجه اجتهاد در 32 سالگی، به زادگاه خود برمی گردد. وی مدت کوتاهی در بهار به ارشاد مردم می پردازد و دوران جوانی، همراه پدر به زیارت اماکن مقدس در عراق می رود.
شیخ محمد بهاری در سال 1297 ه.ق، برای ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیه نجف اشرف می گردد. وی در نجف از ملازمان درس آخوند ملا حسین قلی همدانی و از شاگردان ممتاز او بود. آخوند همدانی درباره اش فرمود: «حاج شیخ محمد بهاری، حکیم اصحاب من است».
بهاری در درس عارف کامل و استاد بی نظیر عرفان، آخوند ملا حسین قلی شوندی درجزینی همدانی (متوفی: 1311 ه.ق) شرکت می کنند و تا زمان وفات آن مرد بزرگ از محضر پرفیضش بهره مند می شود.
شیخ محمد بهاری در خانواده ای اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود. او فرزند میرزا محمد بهاری، از ستارگان تابناک آسمان علم و عرفان است. بهاری در سال 1265 ه.ق در شهر بهار از توابع همدان متولد شد.
حاج میرزا محمد بهاری که مردی وارسته بود، دارای 3 پسر به نام های: صادق، فرخ و محمد و یک دختر به نام خانم بود. همسر وی، زنی باایمان بود. حاج میرزا محمد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از راه خرید و فروش و کشاورزی، امرار معاش می کرد.
شیخ محمد بهاری همراه حاج شیخ محمدباقر بهاری به مکتب خانه ملا عباس علی در بهار رفته و خواندن و نوشتن را آموخت و قرائت قرآن و احکام شرعی را فراگرفت. او علاقه زیادی به آموختن علم داشت. وی در نوجوانی دروس حوزوی را نزد ملا جعفر بهاری فراگرفت.
ملا جعفر دانشمندی وارسته بود که برای تأمین مخارج زندگی خویش، از وجوهات شرعیه استفاده نمی کرد. او از راه کشاورزی، امرار معاش می کرد. این مرد الهی گذشته از این که از مدارج علمی بالایی برخوردار بود زاهدی باتقوا نیز بود. ضمیر پاک، قلب مطمئن و آرامش خاطر از ویژگی های اخلاقی وی بود. گویا شکل گیری پایه های اولیه علمی ـ عرفانی شیخ محمد بهاری و آیت الله حاج شیخ محمدباقر بهاری در کلاس درس ملا جعفر بوده است.
شیخ محمد بهاری پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در همدان، برای ادامه تحصیل به بروجرد عزیمت می کند و در درس آیت الله حاج میرزا محمود بروجردی، پدر آیت الله العظمی آقا حسین بروجردی شرکت می کند. او پس از اخذ درجه اجتهاد در 32 سالگی، به زادگاه خود برمی گردد. وی مدت کوتاهی در بهار به ارشاد مردم می پردازد و دوران جوانی، همراه پدر به زیارت اماکن مقدس در عراق می رود.
شیخ محمد بهاری در سال 1297 ه.ق، برای ادامه تحصیلات وارد حوزه علمیه نجف اشرف می گردد. وی در نجف از ملازمان درس آخوند ملا حسین قلی همدانی و از شاگردان ممتاز او بود. آخوند همدانی درباره اش فرمود: «حاج شیخ محمد بهاری، حکیم اصحاب من است».
بهاری در درس عارف کامل و استاد بی نظیر عرفان، آخوند ملا حسین قلی شوندی درجزینی همدانی (متوفی: 1311 ه.ق) شرکت می کنند و تا زمان وفات آن مرد بزرگ از محضر پرفیضش بهره مند می شود.
wikiahlb: شیخ_محمد_بهاری