شیخ عبد الرحمن ال سعدی

[ویکی فقه] شیخ عبد الرحمن آل سعدی. شیخ عبد الرحمان بن ناصر بن عبدالله آل سعدی ناصری تمیمی متولد ۱۳۰۷ ق، ۱۸۸۷ م و متوفای ۱۳۷۶ ق، ۱۹۵۶ م از مفسران و دانشمندان حنبلی است که در شهر «عنیزة» از توابع نجد به دنیا آمد.
در چهار سالگی مادرش و در هفت سالگی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی نامادری خویش قرار گرفت. در چهارده سالگی وارد مدرسه حفظ قرآن شد در حالیکه بعد از وفات پدرش به حفظ آن اهتمام ورزید و درپانزده سالگی کار آزموده گشت پس از آن به فراگیری علم خداشناسی، تفسیر، حدیث، فقه، اصول، نحو و حفظ متون پرداخت. پس از آنکه از آموزش علوم پیش گفته فراغت یافت، در سن بیست و سه سالگی به تدریس مشغول شد. در تدریس دستی توانا داشت و بسیاری در درس او حضور می یافتند.
اساتید
مفسر در رشته های قرائت، فقه، حدیث، علوم عربی و تفسیر از اساتید فراوانی بهره برده و از برخی آنان اجازه حدیث و قرائت کسب کرده است، برخی از آنان از این قرارند: ۱- شیخ ابراهیم بن حمد بن جاسر، ۲- شیخ محمد بن عبد الکریم شبل، ۳- شیخ صالح بن عثمان (قاضی عنیزه) ۴- شیخ عبدالله بن عایض، ۵- شیخ صعب قویجری، ۶- شیخ علی سنانی ۷- شیخ علی ناصر ابو وادای ۸- شیخ محمد بن شیخ عبد العزیز ۹- شیخ محمد شنقیطی
خصوصیات اخلاقی
مفسر محترم نمونه ای مجسم از اخلاق حسنه به شمار می آمد، تواضع در مقابل کوچک و بزرگ، غنی و فقیر، مهربانی و رسیدگی به فقراء و مساکین و اشخاص غریب، شرکت در مجامع مردمی و تبلیغ دین بر اساس فهم مخاطبین، و در جنبه علمی تیزهوشی در تعلیم و تعلم، نظم در اوقات و آموزش، گسترش مناظره بین شاگردان برای بالا بردن سطح فکری آنان، تعیین جایزه برای حافظان متون و مشورت با شاگردان در انتخاب متن درسی از خصوصیات بارز ایشان شمرده شده است.
آثار
...