شیخ حر عاملی

او از نوادگان حر بن یزید ریاحی است. نسب وی با ۳۶ واسطه به حر بن یزید ریاحی می رسد.
او چهار پسر به نام های محمدرضا، حسن، احمد، محمود و دختری داشت که به امّ سید صالح مشهور بود و همسر شاگرد حرّعاملی، سید محمد بن ابراهیم شرف الدین ( نیای مادری سید حسن صدر ) ، بود. طبق منابع محمدرضا، همچون پدرش، فقیه و محدّثی اخباری بود. از جمله آثار او تدوین مجموعه ای از اشعار شیخ بهایی بوده است. وی در ۱۱۱۰ درگذشت و در کنار پدرش به خاک سپرده شد.
برادر کوچک تر وی، احمد بن حسن، نیز از عالمان شیعه بود و به تاریخ نگاری علاقه خاص داشت. وی کتابی در تفسیر قرآن، دو اثر تاریخی، حاشیه ای بر المختصر النافع و چند اثر دیگر تألیف کرده است. وی بعد از درگذشت برادرش شیخ الاسلام مشهد شد. در ۱۱۱۵ شاه سلطان حسین او را به اصفهان فراخواند. در ۱۱۲۰ فرزندش صالح به دنیا آمد. پس از این تاریخ اطلاع دیگری از او در دست نیست.
دیگر برادر او، زین العابدین، نیز از عالمان شیعه بود و شعر نیز می سروده است. شرحی با عنوان المناسک المَرویة فی شرح الإثنَیْ عشریة الحَجّیة بر رساله حج شیخ بهایی و اثری در تاریخ به زبان فارسی نوشته است. وی در هنگام بازگشت از سفر حج، در ۱۰۷۸ در صنعا درگذشت.
علی، دیگر برادر وی، نیز از عالمان بود که نزد پدرش و شیخ حرّ عاملی تحصیل کرد. وی در ۱۰۷۸ درگذشت.
شیخ حسن ظهیر، شهید ثانی و پدرش از استادان او بودند. تا چهل سالگی در کشور سوریه و منطقهٔ جبل عامل، نزد استادان شیعی آموزش دید و بعدها به عراق و خراسان عزیمت کرد. وی برای زیارت علی بن موسی به ایران رفت و مدتی در اصفهان با علامه مجلسی بود و هر دو برای هم اجازه نقل روایت صادر کرده اند. سپس به مشهد رفت و پس از مدتی «قاضی القضاة» و «شیخ الإسلام» خراسان شد.
• حسن حر عاملی ( پدر )
• محمد حر ( عموی او )
• عبدالسلام ( جد مادری )
• علی فرزند محمود مشغری عاملی
• زین الدین فرزند محمد بن حسن فرزند شهید ثانی
• حسین فرزند حسن بن ظهیرالدین عاملی ظهیری
• سید حسن حسینی عاملی
• عبدالله فوشی حر
• ملا محسن فیض کاشانی
• مولی محمد طاهر
• سید علی فرزند علی موسی عاملی
• محقق آقا حسین خوانساری
• سید هاشم بحرانی
• مولا محمد کاشانی