شکستگی ترقوه ( به انگلیسی: Clavicle fracture ) استخوان ترقوه پل ارتباطی بین قفسه سینه و اندام فوقانی است و نیروهای وارد شده از اندام فوقانی می تواند باعث شکستگی این استخوان شود. ۵ درصد شکستگی های بدن انسان در این استخوان اتفاق می افتد.
استخوان ترقوه بین اندام فوقانی و قفسه سینه قرار دارد و درحقیقت تنها عامل اتصال استخوانی اندام به بدن است و یکی از نقاط اتکاء اهرمی عضلات است. هرچند صدمات بافت های مجاور در شکستگی ترقوه کم است ولی عناصر مهم حیاتی مانند عروق و اعصاب در اطراف آن قرار دارند.
شیوع آن در سنین مختلف متفاوت است، در کودکان شایع بوده و حدود ۱۶ درصد کل شکستگی در اطفال را شامل می شود ولی در بزرگسالان ۴ - ۶ درصد شکستگی های بدن را تشکیل می دهد. اکثر شکستگی های ترقوه در قسمت میانی اتفاق می افتد ( حدود ۸۰ درصد ) شکستگی های قسمت خارجی ۱۵ درصد و قسمت داخلی ( محل اتصال به سینه ) حدود ۵ درصد است. شیوع کلی آن بین ۳۰ الی ۶۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است. [ ۱] [ ۲]
علائم کلی شکستگی مثل درد، تورم، محدودیت حرکتی، و اختلال بکارگیری عضو وجود دارد. بیمار اندام شکسته را با دست مقابل گرفته و از آویزان شدن اندام جلوگیری می نماید. در محل شکستگی تورم و خون مردگی وجود دارد. معاینه ریه و نبض ها و اطمینان از سالم بودن عروق و اعصاب اندام فوقانی وظیفه پزشک معالج است.
بجز معاینه بالینی، انجام پرتونگاری از محل شکستگی و ریه الزامی است و به ندرت نیاز به انجام سی تی اسکن و آنژیوگرافی لازم می آید. [ ۱]
درمان این شکستگی، در اکثر مواقع درمان غیرجراحی و به صورت بستن بانداژ 8 لاتین ( Figure - of - eight brace ) یا شانه - آویز است. حدود زمان جوش خوردن در کودکان ۲ - ۴ هفته و بزرگسالان ۳ - ۶ هفته است.
در بعضی از موارد نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن شکستگی وجود دارد، بعضی از این موارد عبارتند از:
• جابجایی شکستگی باعث کوتاهی بیش از ۲ سانتیمتر استخوان شود.
• شکستگی باعث صدمه عناصر عروقی یا اعصاب شود.
• شکستگی خُرد شده همراه با جابجایی قطعات باشد.
• شکستگی های متعدد اندام وجود داشته باشد.
• در شکستگی های باز. [ ۱] [ ۳]
در بررسی کوتاه مدت، عوارضی مانند جوش نخوردن و خشکی رباط شانه و محدودیت حرکتی در بیمارانی که به روش جراحی درمان شده اند کمتر از روش های غیرجراحی است ولی نتایج بلند مدت آت نامشخص است و شواهد کافی برای اثبات ارجحیت درمان جراحی وجود ندارد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستخوان ترقوه بین اندام فوقانی و قفسه سینه قرار دارد و درحقیقت تنها عامل اتصال استخوانی اندام به بدن است و یکی از نقاط اتکاء اهرمی عضلات است. هرچند صدمات بافت های مجاور در شکستگی ترقوه کم است ولی عناصر مهم حیاتی مانند عروق و اعصاب در اطراف آن قرار دارند.
شیوع آن در سنین مختلف متفاوت است، در کودکان شایع بوده و حدود ۱۶ درصد کل شکستگی در اطفال را شامل می شود ولی در بزرگسالان ۴ - ۶ درصد شکستگی های بدن را تشکیل می دهد. اکثر شکستگی های ترقوه در قسمت میانی اتفاق می افتد ( حدود ۸۰ درصد ) شکستگی های قسمت خارجی ۱۵ درصد و قسمت داخلی ( محل اتصال به سینه ) حدود ۵ درصد است. شیوع کلی آن بین ۳۰ الی ۶۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است. [ ۱] [ ۲]
علائم کلی شکستگی مثل درد، تورم، محدودیت حرکتی، و اختلال بکارگیری عضو وجود دارد. بیمار اندام شکسته را با دست مقابل گرفته و از آویزان شدن اندام جلوگیری می نماید. در محل شکستگی تورم و خون مردگی وجود دارد. معاینه ریه و نبض ها و اطمینان از سالم بودن عروق و اعصاب اندام فوقانی وظیفه پزشک معالج است.
بجز معاینه بالینی، انجام پرتونگاری از محل شکستگی و ریه الزامی است و به ندرت نیاز به انجام سی تی اسکن و آنژیوگرافی لازم می آید. [ ۱]
درمان این شکستگی، در اکثر مواقع درمان غیرجراحی و به صورت بستن بانداژ 8 لاتین ( Figure - of - eight brace ) یا شانه - آویز است. حدود زمان جوش خوردن در کودکان ۲ - ۴ هفته و بزرگسالان ۳ - ۶ هفته است.
در بعضی از موارد نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن شکستگی وجود دارد، بعضی از این موارد عبارتند از:
• جابجایی شکستگی باعث کوتاهی بیش از ۲ سانتیمتر استخوان شود.
• شکستگی باعث صدمه عناصر عروقی یا اعصاب شود.
• شکستگی خُرد شده همراه با جابجایی قطعات باشد.
• شکستگی های متعدد اندام وجود داشته باشد.
• در شکستگی های باز. [ ۱] [ ۳]
در بررسی کوتاه مدت، عوارضی مانند جوش نخوردن و خشکی رباط شانه و محدودیت حرکتی در بیمارانی که به روش جراحی درمان شده اند کمتر از روش های غیرجراحی است ولی نتایج بلند مدت آت نامشخص است و شواهد کافی برای اثبات ارجحیت درمان جراحی وجود ندارد. [ ۴]
wiki: شکستگی ترقوه