چرا منعم کنی صوفی ز محراب شکربوره
نگوید کس مسلمان را که روی از قبله برگردان.
بسحاق اطعمه.
اگر نه طاق شکربوره اش بود محراب شکم پرست کجا باشدش حضور نماز.
بسحاق اطعمه.
و رجوع به مترادفات کلمه شود.شکربوره
لغت نامه دهخدا
چرا منعم کنی صوفی ز محراب شکربوره
نگوید کس مسلمان را که روی از قبله برگردان.
شکم پرست کجا باشدش حضور نماز.
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
شکربوره نوعی شیرینی قدیمی ایرانی است به شکل سمبوسه که با بادام، گردو یا فندق آسیاب شده و شکر پر می شود و در تنور پخته می شود. . شکربوره معمولاً برای عید نوروز پخته می شود. سطح بیرونی آن را با ابزاری مخصوص طرح می دهند.
... [مشاهده متن کامل]
شکربوره گونه ای شیرینی ایرانی است که قدمتی طولانی دارد و دست کم به دوران ساسانیان می رسد. این شیرینی در اصل مانند حلوایی بود که از شکر و بادام درست می شد. نام های دیگر آن در فارسی عبارتند از: شکربُره، شکربورک، شکرپاره و شکرپیره. شکرپوره شکرپیره، شکرباره، سنبوسه قندی، اگردک، سکری وسکران شناخته می شده و در اشعار فارسی از آن زیاد نام برده شده است. این شیرینی هنوز در برخی مناطق شاهنشاهی پیشین ایران، مانند افغانستان و آسیای مرکزی و قفقاز محبوب است. در افغانستان نوع ساده ای از آن درست می شود به نام شِکَرپاره. در افغانستان به گویش محلی آن را شکرپیره یا شیرپیره می نامند. این شیرینی در پاکستان هم تهیه می شود.
این شیرینی در آناتولی به ترکی Şekerpare نامیده می شود و یکی از دسرهای محبوب در غذاهای ترکی است. شکرپاره در آن جا عمدتاً با پختن چند گلوله نرم از شیرینی بادام آغشته به شربت قند غلیظ با طعم لیمو تهیه می شود.
در جمهوری آذربایجان به آن şəkərbura می گویند و به عنوان دسر استفاده می شود. این شیرینی به در آنجا شکل نیمه هلالی دارد و با بادام آسیاب شده، فندق یا گردو و شکر پر می شود. شکربوره، شورقوغال و باقلا از غذاهای نمادین عید نوروز در جمهوری آذربایجان هستند.
تهیه شکربوره در جمهوری آذربایجان معمولاً شامل کار گروهی از اقوام، دوستان و همسایگانی است که در خانه شخصی جمع می شوند تا این نوروز را شاد کنند. شکربوره نیز مانند سایر شیرینی هایی که برای نوروز تهیه می شود، معنایی نمادین دارد که به معنای نیمه ماه یا شعله آتش است.
نام این شیرینی هلالی شکل از فارسی شکربوره گرفته شده است. ریشه بوره به واژه فارسی میانه * Bōrak بازمی گردد. این کلمه در نهایت به ریشه نیاهندواروپایی *bher - برمی گردد که به معنای «بُریدن و شکافتن» است. ترک زبان ها این کلمه را از فارسی وام گرفته اند. نام شیرینی دیگر رایج در مناطق سابق عثمانی ها، یعنی بورک نیز از همین واژه فارسی آمده است. در کل معنی آن «بُریدهٔ شکر» و «پارهٔ شکر» است.
... [مشاهده متن کامل]
شکربوره گونه ای شیرینی ایرانی است که قدمتی طولانی دارد و دست کم به دوران ساسانیان می رسد. این شیرینی در اصل مانند حلوایی بود که از شکر و بادام درست می شد. نام های دیگر آن در فارسی عبارتند از: شکربُره، شکربورک، شکرپاره و شکرپیره. شکرپوره شکرپیره، شکرباره، سنبوسه قندی، اگردک، سکری وسکران شناخته می شده و در اشعار فارسی از آن زیاد نام برده شده است. این شیرینی هنوز در برخی مناطق شاهنشاهی پیشین ایران، مانند افغانستان و آسیای مرکزی و قفقاز محبوب است. در افغانستان نوع ساده ای از آن درست می شود به نام شِکَرپاره. در افغانستان به گویش محلی آن را شکرپیره یا شیرپیره می نامند. این شیرینی در پاکستان هم تهیه می شود.
این شیرینی در آناتولی به ترکی Şekerpare نامیده می شود و یکی از دسرهای محبوب در غذاهای ترکی است. شکرپاره در آن جا عمدتاً با پختن چند گلوله نرم از شیرینی بادام آغشته به شربت قند غلیظ با طعم لیمو تهیه می شود.
در جمهوری آذربایجان به آن şəkərbura می گویند و به عنوان دسر استفاده می شود. این شیرینی به در آنجا شکل نیمه هلالی دارد و با بادام آسیاب شده، فندق یا گردو و شکر پر می شود. شکربوره، شورقوغال و باقلا از غذاهای نمادین عید نوروز در جمهوری آذربایجان هستند.
تهیه شکربوره در جمهوری آذربایجان معمولاً شامل کار گروهی از اقوام، دوستان و همسایگانی است که در خانه شخصی جمع می شوند تا این نوروز را شاد کنند. شکربوره نیز مانند سایر شیرینی هایی که برای نوروز تهیه می شود، معنایی نمادین دارد که به معنای نیمه ماه یا شعله آتش است.
نام این شیرینی هلالی شکل از فارسی شکربوره گرفته شده است. ریشه بوره به واژه فارسی میانه * Bōrak بازمی گردد. این کلمه در نهایت به ریشه نیاهندواروپایی *bher - برمی گردد که به معنای «بُریدن و شکافتن» است. ترک زبان ها این کلمه را از فارسی وام گرفته اند. نام شیرینی دیگر رایج در مناطق سابق عثمانی ها، یعنی بورک نیز از همین واژه فارسی آمده است. در کل معنی آن «بُریدهٔ شکر» و «پارهٔ شکر» است.
