شکربوره. [ ش َ ک َ بو رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) شکربوزه. شکربیره. شکربیزه. ( ناظم الاطباء ). سنبوسه ای که درون آنرا از قند و مغز بادام و مغز پسته نیم کوفته پر کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ). حلوایی که بشکل گُرده ( کلیه ) کنند. بیرون آن از خمیرآرد گندم و درون انباشته به شکر و کوفته بادام یا گردوست. اگردک. شکربوزه. شکرپاره. ( یادداشت مؤلف ). شکربوزه. ( فرهنگ جهانگیری ) : چرا منعم کنی صوفی ز محراب شکربوره نگوید کس مسلمان را که روی از قبله برگردان.
بسحاق اطعمه.
اگر نه طاق شکربوره اش بود محراب شکم پرست کجا باشدش حضور نماز.
بسحاق اطعمه.
و رجوع به مترادفات کلمه شود.
فرهنگ عمید
نوعی شیرینی که شکر و مغز بادام و پستۀ نیم کوفته را در لای تکه های کوچک خمیر آرد گندم ببندند و بپزند.