شوگون سالاری توکوگاوا

شوگون سالاری توکوگاوا که با نام های توکوگاوا باکوفو ( 徳川幕府 ) و ادو باکوفو ( 江戸幕府 ) نیز شناخته می شود، حکومتی فئودالی در ژاپن بود که به دست شوگونها و خاندان توکوگاوا اداره می شد. از این دوران با عنوان دوره ادو نیز یاد می شود و نام خود را از پایتخت این دوره ادو ( توکیو در ژاپن امروز ) می گیرد. پایگاه حکومت شوگون سالار توکوگاوا قصر ادو بود. این حکومت از سال ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸، که آغاز دوران تجدید حیات مِی جی بود، پایدار ماند.
پس از دوران سن گوکو یا جنگ های داخلی ژاپن، دولت مرکزی تا حد زیادی به دست اودا نوبوناگا و تویوتومی هیده یوشی بازسازی شده بود. پس از نبرد سکی گاهارا قدرت اصلی در دستان توکوگاوا ایه یاسو قرار گرفت. به زودی، با پیشرفت توکوگاوا، امپراتور عنوان شوگون را در سال ۱۶۰۳ به او اعطا کرد. او در این زمان ۶۰ ساله بود و سال های باقی مانده عمر را صرف برپایی حکومت شوگون سالار ادو کرد. این سومین حکومت شوگون سالار تاریخ ژاپن، پس از کاماکورا و آشی کاگا بود.
در طول دوره ادو ( ۱۸۶۷–۱۶۰۳ ) به طور متوسط تمامی ژاپن به ۲۷۰ تیول یا هان که هرکدام توسط یک ارباب فئودال به نام دایمیو اداره می شد، تقسیم شده بود؛ اگرچه اربابان فئودال در حوزه تیولی خویش از استقلال داخلی فراوانی برخوردار بودند، ولی به طور کلی قدرت اقتصادی – سیاسی کشور، در دست دولت مرکزی بود که در رأس آن شخص شوگون که در ادو، پایتخت امروز ژاپن توکیو مستقر بوده است، قرار داشت. رابطه و مکانیسمی که حکومت مرکزی ضمن حفظ استقلال داخلی هان ها، بر سراسر کشور حکمرانی می کردند از طرف تاریخ نگاران سیستم باکوهان نامگذاری شده است. [ ۱]