در اسطوره شناسی آزتک، شولوتْل ( تلفظ به ناواتل: ) ، ایزد همراه با رعد و برق و آذرخش، و همینطور ایزد همراه با مرگ بود. [ ۱]
اگر چه شولوتل را اغلب در ارتباط با عالم زیرین ( دنیای اموات یا مُردگان ) ، به تصویر کشیده اند، امّا وی را هرگز نمی توان یک سایکوپمپ در مفهوم غربی آن به شمار آورد. با این حال، شولوتل، در زندگانی پس از مرگ شماری از اسطوره ها، کمک های بسیاری را به مردگان در سفر خود به میکتلان نمود.
شولوتل همچنین خدای آتش و همینطور خدای بداقبالی یا شانس بد نیز، به شمار می آمد. او با کوئتزال کواتل دوقلو بود، و هر دوی آنها، جفتی بودند که فرزندان کواتلیکوئه باکره به شمار می آمدند. وی همچنین تجسمی تیره و تار از شخصبت ونوس ، ستاره شامگاهی بود. وی نگهبانی از خورشید را، هنگامیکه در شب به عالم زیرین ( دنیای مردگان ) فرو می رفت، بر عهده داشت. او همچنین به کوئتزال کواتل در برآوردن نوع بشر و آتش، از عالم زیرین یاری رساند.
در آثار هنری، شولوتل به صورت یک اسکلت، یا به صورت مردی با سر سگ، یا به صورت یک حیوان غول آسا با پاهای برعکس به تصویر کشیده شده است. او همچنین به عنوان حامی و پشتیبان توپ بازی مزوآمریکایی شناخته می شد. او در همراهی با شوکوتل به عنوان خدای آتش آزتک ها نیز، معرفی شده است. [ ۱]
شولویتزکوئینتله که نام رسمی سگ بی موی مکزیکی است ( این سگ در اسپانیا نیز، با عنوان پِرّو پلون مکزیکانو شناخته می شود ) ، به لحاظ نژاد، از نژاد بومی وابسته به خانواده ای از سگهای نواحی مرکزی آمریکا می باشد و قدمت آن به دوران قبل از کلمبیایی می رسد. این نوع سگ، که یکی از انواع متعدد نژادهای سگ ِ بومی آمریکا می باشد، اغلب با سگ بی موی پرویی اشتباه گرفته شود. امّا نام شولویتزکوئینتله که بر روی این سگ نهاده شده، در واقع به شولوتل اشاره می کند، چراکه به لحاظ اسطوره شناختی، یکی از مأموریت های این سگ، همین بود که مردگان را در سفر خود به ابدیت همراهی نماید. امّا به رغم چنین جایگاه برجسته ای که شولویتزکوئینتله در میان اساطیر دارد، گوشت این سگ، بخش عمده ای از رژیم غذایی برخی از مردمان باستانی این منطقه را تشکیل می داد. [ ۱]
دکتر آلفونسو کاسو، مردم شناس و مکزیک شناس مکزیکی، دربارهٔ کتسال کواتل می نویسد:
وی ایزد باد، زندگی، بامداد، سیاره ناهبد، تؤامان و غولهاست و به نام های مختلف همچون إئِکاتل یا اهه کاتل ( ایزد باد ) ، تلاویسکالپانته کوتلی ( ایزد سیاره ناهید ) ، سه آکاتل و شولوتل ( همزاد ناهید، ایزد همزادها و غول ها ) نامیده شده است. معنای تحت اللفظی کلمه کتسال کوال، «مار ِپَردار» است، ولی می توان آن را جفت باارزش نیز، معنی کرد، به این دلیل که ستارهٔ بامداد و مغرب هر دو یکی است؛ زیرا ناهید در سپیده دمان توسط کتسال کوال و در غروب توسط برادر توامان خود، شولوتل ظاهر می شود. و به همین علت است که تلاویسکالپانته کوتلی، با دو چهره ( چهره انسان زنده و چهره جمجمه ) دیده می شود. برابری ستاره سحری و غروب، موجب پیدایش اساطیر بسیاری شده است و تقریباً تمامی آن ها در رابطه با کتسال کواتل است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر چه شولوتل را اغلب در ارتباط با عالم زیرین ( دنیای اموات یا مُردگان ) ، به تصویر کشیده اند، امّا وی را هرگز نمی توان یک سایکوپمپ در مفهوم غربی آن به شمار آورد. با این حال، شولوتل، در زندگانی پس از مرگ شماری از اسطوره ها، کمک های بسیاری را به مردگان در سفر خود به میکتلان نمود.
شولوتل همچنین خدای آتش و همینطور خدای بداقبالی یا شانس بد نیز، به شمار می آمد. او با کوئتزال کواتل دوقلو بود، و هر دوی آنها، جفتی بودند که فرزندان کواتلیکوئه باکره به شمار می آمدند. وی همچنین تجسمی تیره و تار از شخصبت ونوس ، ستاره شامگاهی بود. وی نگهبانی از خورشید را، هنگامیکه در شب به عالم زیرین ( دنیای مردگان ) فرو می رفت، بر عهده داشت. او همچنین به کوئتزال کواتل در برآوردن نوع بشر و آتش، از عالم زیرین یاری رساند.
در آثار هنری، شولوتل به صورت یک اسکلت، یا به صورت مردی با سر سگ، یا به صورت یک حیوان غول آسا با پاهای برعکس به تصویر کشیده شده است. او همچنین به عنوان حامی و پشتیبان توپ بازی مزوآمریکایی شناخته می شد. او در همراهی با شوکوتل به عنوان خدای آتش آزتک ها نیز، معرفی شده است. [ ۱]
شولویتزکوئینتله که نام رسمی سگ بی موی مکزیکی است ( این سگ در اسپانیا نیز، با عنوان پِرّو پلون مکزیکانو شناخته می شود ) ، به لحاظ نژاد، از نژاد بومی وابسته به خانواده ای از سگهای نواحی مرکزی آمریکا می باشد و قدمت آن به دوران قبل از کلمبیایی می رسد. این نوع سگ، که یکی از انواع متعدد نژادهای سگ ِ بومی آمریکا می باشد، اغلب با سگ بی موی پرویی اشتباه گرفته شود. امّا نام شولویتزکوئینتله که بر روی این سگ نهاده شده، در واقع به شولوتل اشاره می کند، چراکه به لحاظ اسطوره شناختی، یکی از مأموریت های این سگ، همین بود که مردگان را در سفر خود به ابدیت همراهی نماید. امّا به رغم چنین جایگاه برجسته ای که شولویتزکوئینتله در میان اساطیر دارد، گوشت این سگ، بخش عمده ای از رژیم غذایی برخی از مردمان باستانی این منطقه را تشکیل می داد. [ ۱]
دکتر آلفونسو کاسو، مردم شناس و مکزیک شناس مکزیکی، دربارهٔ کتسال کواتل می نویسد:
وی ایزد باد، زندگی، بامداد، سیاره ناهبد، تؤامان و غولهاست و به نام های مختلف همچون إئِکاتل یا اهه کاتل ( ایزد باد ) ، تلاویسکالپانته کوتلی ( ایزد سیاره ناهید ) ، سه آکاتل و شولوتل ( همزاد ناهید، ایزد همزادها و غول ها ) نامیده شده است. معنای تحت اللفظی کلمه کتسال کوال، «مار ِپَردار» است، ولی می توان آن را جفت باارزش نیز، معنی کرد، به این دلیل که ستارهٔ بامداد و مغرب هر دو یکی است؛ زیرا ناهید در سپیده دمان توسط کتسال کوال و در غروب توسط برادر توامان خود، شولوتل ظاهر می شود. و به همین علت است که تلاویسکالپانته کوتلی، با دو چهره ( چهره انسان زنده و چهره جمجمه ) دیده می شود. برابری ستاره سحری و غروب، موجب پیدایش اساطیر بسیاری شده است و تقریباً تمامی آن ها در رابطه با کتسال کواتل است. [ ۲]
wiki: شولوتل