سِپیده دمان (Morgenrote)
(عنوان فرعی: اندیشه هایی درباب اخلاق در مقام پیش داوری) کتابی در نقد فلسفۀ اخلاق، تألیف فریدریش نیچه، به زبان آلمانی، منتشرشده در ۱۸۸۱. کتاب در یک پیش گفتار و پنج کتاب و ۵۷۵ پاره گفتار تدوین شده است. سپیده دمان نخستین کتاب از سلسله کتاب های نیچه در نقد اخلاق است. به باور نیچه حتی اعمالی با نتیجۀ آرمانی اخلاقی، فاقد بنیانی واقعی اند. بدین سان، نقد نیچه بر اخلاق بر نوعی عینیت بنیان دارد و بر آن است که تصورات ذهنی اخلاقی به سبب فقدان امر واقعی دراساس پوچ، مزوّرانه، و فریب کارانه اند. سپیده دمان محصول دورۀ دوم تفکر نیچه است. آموزه ای قطعی در کار نیست، چراکه تفکر نیچه در این دوره ایجابی نیست و بیشتر بر مدار نفی می گردد. از سوی دیگر، این کتاب نیز چون دیگر آثار فیلسوف، فاقد موضوعی واحد، و سرشار از تناقض هایی است که نیچه بدان ها آگاهی دارد، اما نمی کوشد از چنبرۀ آن ها بگریزد و به نوعی بر آن ها دامن نیز می زند.
