شورش کینمون

شورش کینمون، حادثه کینمون ( به ژاپنی: 禁門の変 Kinmon no Hen ) حادثه دروازه ممنوع یا حادثه در جلوی دروازه کاخ امپراتوری یک شورش بر علیه شوگون سالاری توکوگاوا بود که در ۲۰ اوت ۱۸۶۴ در کاخ امپراتوری کیوتو در کیوتو به وقوع پیوست. این اولین جنگ شهری بین قلمروهای ژاپن پس از دو قرن و نیم و محاصره اوساکا بود.
با شروع عهدنامه کاناگاوا در سال ۱۸۵۴، طی چند سال قدرت های خارجی شوگون سالاری را مجبور به کنار گذاشتن سیاست انزواطلبی، ساکوکو کردند. این شورش نارضایتی گسترده ای را که در میان گروه های طرفدار امپراتوری / ضد شوگون سالاری و ضد بیگانه احساس می شد، منعکس می کند. این قیام تحت شعار سوننو جوئی ( "احترام به امپراتور، اخراج بربرها" ) انجام شد. امپراتور کومی "دستور فرمان اخراج اجنبی ها را صادر کرده بود؛ بنابراین، در مارس ۱۸۶۳، شورشیان شیشی ( تشکیلات ) سعی در کنترل امپراتور داشتند تا خانواده امپراتوری را به موقعیت برتری سیاسی خود برگردانند.
در طی یک درگیری خونین که قلمروی چوشو مسئول تحریک آن بود. برای مقابله با تلاش شورشیان، ارتش های حوزه های آیزو و قلمروی ساتسوما ( دومی به رهبری سایگو تاکاموری ) دفاع از کاخ امپراتوری را رهبری کردند. با این حال، در طی این تلاش، شورشیان، از محل اقامت خاندان تاکاتسوکاسا و از یک مقام قلمروی چوشو، کیوتو را به آتش کشیدند. معلوم نیست شورشیان، کیوتو را به محض شروع به باختن آتش زدند یا این که این کار بخشی از استراتژی اصلی آنها بود و به عنوان یک تاکتیک انحرافی انجام می شد. در میان شیشی ( تشکیلات ) ها که در این حادثه جان خود را از دست داد، کوساکا گنزوی بود.
درباریان مختلف، از جمله ناکایاما تادایاسو، مشاور ویژه امپراتور در امور ملی، به دلیل مشارکت در این حادثه از دربار اخراج شدند. شوگون سالاری این رویداد را با یک حمله مسلحانه تلافی جویانه، اولین اردوکشی چوشو، در سپتامبر ۱۸۶۴ دنبال کرد.