شورای اقتصادی و اجتماعی (Economic and Social Council (ECOSOC))
از ارگان های شش گانۀ سازمان ملل متحد، مرکب از نمایندگان ۵۴ کشور. مجمع عمومی سازمان ملل متحد هر سال هجده عضو آن را برای دوره ای سه ساله انتخاب می کند. هدف اولیۀ شورای اقتصادی و اجتماعی کمک به کشورهای جنگ زدۀ اروپا و آسیا بود. امروزه، دل مشغولی اصلی آن مشکلات کشورهای در حال رشد است. به مطالعه در حوزه های اقتصاد بین المللی، مسائل اجتماعی، فعالیت های بشردوستانه، فرهنگی، آموزشی، و موضوعات وابسته می پردازد و فعالیت های کارگزاری های تخصصی سازمان ملل متحد را در آن زمینه ها هماهنگ می کند. عملکرد شورا از طریق کمیته های دائم، کمیسیون های اجرایی و منطقه ای است. مصوبات نشست های شورا، که در آن هر عضو یک حق رأی دارد و اکثریت آرا ملحوظ می شود، به صورت توصیه هایی به مجمع عمومی ارسال می شوند. شش کمیسیون اجرایی با مسائل مربوط به توسعۀ اجتماعی، حقوق بشر، وضعیت زنان، مواد مخدّر، جمعیت و آمارهای ملی و بین المللی سروکار دارند. پنج کمیته دائم و گروه های کارشناسی متنوعی نیز وجود دارد که به بررسی مسائلی چون منابع طبیعی، توسعۀ علوم و فناوری، و جلوگیری از جرم و جنایت می پردازد. در حال حاضر پنج کمیسیون منطقه ای در شورا فعالیت دارند که طبق نهاد های مادر الگوبرداری شده اند و بازتاب تنوع جغرافیایی منابع و نیازها به شمار می روند. ریاست هر کدام بر عهدۀ یک دبیر اجرایی است. کمیسیون اقتصادی اروپا، در ژنو، دارای ۴۲ عضو است؛ و کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوس آرام، در بانکوک، ۴۵ عضو پیوسته و هشت عضو وابسته دارد؛ هر دو در ۱۹۴۷ تأسیس شدند. کمیسیون اقتصادی و اجتماعی امریکای لاتین و کارائیب با ۴۱ عضو پیوسته و شش عضو وابسته در ۱۹۴۸ در سانتیاگو، شیلی، تأسیس شد. در ۱۹۵۸، کمیسیون اقتصادی افریقا در آدیس آبابا، اتیوپی، تأسیس شد و دارای ۵۲ عضو پیوسته و دو عضو وابسته است. کمیسیون اقتصادی آسیای غربی، با سیزده عضو در بیروت، لبنان، تأسیس (۱۹۷۳) شد، اما به علت جنگ داخلی لبنان، مقر آن به بغداد، عراق، منتقل شد. شورا در فعالیت های سایر ارگان های سازمان ملل یا انتخاب هیئت رئیسه کارگزاری های تخصصی، مانند آژانس بین المللی انرژی اتمی و صندوق کودکان سازمان ملل متحد مشارکت دارد.
از ارگان های شش گانۀ سازمان ملل متحد، مرکب از نمایندگان ۵۴ کشور. مجمع عمومی سازمان ملل متحد هر سال هجده عضو آن را برای دوره ای سه ساله انتخاب می کند. هدف اولیۀ شورای اقتصادی و اجتماعی کمک به کشورهای جنگ زدۀ اروپا و آسیا بود. امروزه، دل مشغولی اصلی آن مشکلات کشورهای در حال رشد است. به مطالعه در حوزه های اقتصاد بین المللی، مسائل اجتماعی، فعالیت های بشردوستانه، فرهنگی، آموزشی، و موضوعات وابسته می پردازد و فعالیت های کارگزاری های تخصصی سازمان ملل متحد را در آن زمینه ها هماهنگ می کند. عملکرد شورا از طریق کمیته های دائم، کمیسیون های اجرایی و منطقه ای است. مصوبات نشست های شورا، که در آن هر عضو یک حق رأی دارد و اکثریت آرا ملحوظ می شود، به صورت توصیه هایی به مجمع عمومی ارسال می شوند. شش کمیسیون اجرایی با مسائل مربوط به توسعۀ اجتماعی، حقوق بشر، وضعیت زنان، مواد مخدّر، جمعیت و آمارهای ملی و بین المللی سروکار دارند. پنج کمیته دائم و گروه های کارشناسی متنوعی نیز وجود دارد که به بررسی مسائلی چون منابع طبیعی، توسعۀ علوم و فناوری، و جلوگیری از جرم و جنایت می پردازد. در حال حاضر پنج کمیسیون منطقه ای در شورا فعالیت دارند که طبق نهاد های مادر الگوبرداری شده اند و بازتاب تنوع جغرافیایی منابع و نیازها به شمار می روند. ریاست هر کدام بر عهدۀ یک دبیر اجرایی است. کمیسیون اقتصادی اروپا، در ژنو، دارای ۴۲ عضو است؛ و کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوس آرام، در بانکوک، ۴۵ عضو پیوسته و هشت عضو وابسته دارد؛ هر دو در ۱۹۴۷ تأسیس شدند. کمیسیون اقتصادی و اجتماعی امریکای لاتین و کارائیب با ۴۱ عضو پیوسته و شش عضو وابسته در ۱۹۴۸ در سانتیاگو، شیلی، تأسیس شد. در ۱۹۵۸، کمیسیون اقتصادی افریقا در آدیس آبابا، اتیوپی، تأسیس شد و دارای ۵۲ عضو پیوسته و دو عضو وابسته است. کمیسیون اقتصادی آسیای غربی، با سیزده عضو در بیروت، لبنان، تأسیس (۱۹۷۳) شد، اما به علت جنگ داخلی لبنان، مقر آن به بغداد، عراق، منتقل شد. شورا در فعالیت های سایر ارگان های سازمان ملل یا انتخاب هیئت رئیسه کارگزاری های تخصصی، مانند آژانس بین المللی انرژی اتمی و صندوق کودکان سازمان ملل متحد مشارکت دارد.
wikijoo: شورای_اقتصادی_و_اجتماعی