[ویکی اهل البیت] سیده علویه که زن دانش دوست و مؤمنی بود، نسبت به پرورش اخلاقی فرزندان خود توجه خاصی مبذول می داشت. وی در سال 1290 ش صاحب فرزندی گردید که به دلیل علاقه بسیارش به حضرت امیرالمومنین علیه السلام او را «علی» نامید؛ تا در آینده از جرعه نوشان چشمه جوشان ولایت گردد و راه آن انسان والا و بزرگ را ادامه دهد. چون این کودک دوران رشد اولیه خود را پشت سر نهاد، مادرش نخست او را برای تحصیل علم، به مکتب خانه ای در همان محل فرستاد. این کودک نوخاسته، برای کسب مدارج علمی و فضیلت های انسانی با ترغیب، تشویق و راهنمایی های آموزنده و ارزنده آن بزرگ بانو به مسیر هدایت رهنمون شد. این مادر موجب آن گردید تا یکی از نهال های ارزش ها و فضایل، به شکوفایی برسد و در جهت تعظیم و تکریم باورهای دینی بالنده گردد.
نخستین کسی که علی هاشمی را با مقدمات ادبیات و علوم دینی آشنا ساخت، مرحوم حاج شیخ عطاءالله فقیهی سنجانی بود که در همان روستا می زیست. هاشمی سنجانی در مدتی کوتاه، معارف و دانش های ابتدایی را به شایستگی نزد وی آموخت و برای ادامه تحصیل به شهرستان اراک عزیمت نمود.
هاشمی سنجانی در حوزه علمیه اراک، دوره سطح را نزد اساتیدی چون مرحوم آیت الله سلطان آبادی و حجت الاسلام والمسلمین آقا شیخ جعفر (نماینده مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری) و... فراگرفت و با درجات عالی از عهده امتحانات مربوطه برآمد و برای تکمیل این دوره عازم قم گردید.
در حوزه بزرگ قم، شخصیتی چون آیت الله سید محمد حجت کوه کمری، که انسانی آراسته به صفای معنوی بود، به تعلیم و تربیت طلاب مبادرت می ورزید، مرحوم علی هاشمی نیز به این جویبار پرفیض راه یافت و از محضر آن فقیه فقید، در فقه و اصول بهره گرفت. چندی از خصوصیت های برجسته این استاد سترگ به شاگردان مستعدش، از جمله هاشمی سنجانی نیز سرایت کرد.
شیوه خاص حضرت آیت الله حجت، در تدریس و دسته بندی مطالب، موجب می شد تا نوشتن و فراگیری درس، برای طلاب آسان شود. بعدها مرحوم هاشمی نیز این روش را وقتی خود بر مسند استادی حوزه قرار گرفت، بکار برد. آیت الله حجت از تظاهر و خودنمایی می گریخت و به اطرافیان سفارش می کرد تا از تبلیغ کردن برای او بپرهیزند. او در واقع علم خویش را با فضیلت زینت داده بود. وی شرح صدری شگفت در برابر مخالفین داشت و نسبت به اهل بیت علیهم السلام علاقه ای فوق العاده نشان می داد، این خصال پسندیده برای بهره گیران محضر او، از جمله مرحوم هاشمی در خور توجه، عبرت و دقت بود.
مرحوم هاشمی به درس اصول مرحوم آیت الله بروجردی نیز راه یافت و با شیوه های عالی تحقیقی و پژوهشی این مرجع عالی قدر، آشنا شد. بیان رسا و تقریر این سیدالفقهاء برای امثال مرحوم هاشمی پرکشش و سرشار از نشاط علمی و لذت معنوی بود. با ارتحال این دو بزرگوار، مرحوم هاشمی در جلسه بحث حضرت آیت الله العظمی امام خمینی شرکت کرد و از افاضات آن روح قدسی، در فقه و اصول و نیز فلسفه و عرفان بهره ها برد.
آنچه در درس امام برای او جالب و پرجاذبه می نمود، ویژگی محقق پروری او بود و دمیدن روح نقادی و بررسی های علمی در اندیشه های علمای سلف، به جان و روان شاگردان. او مشاهده می کرد که چگونه استادش می کوشد تا حاضران در جلسه اش، علاوه بر حضور فیزیکی، یک شرکت پرتحرک علمی و فکری هم داشته باشند و در خصوص مطالب مطرح شده به بحث نشینند و با اندیشه ورزی در امور مورد بحث با ابتکار و نوآوری، افکاری بدیع بیافرینند.
این جلسات برای شاگردان شایسته ای چون علی هاشمی بسیار سازنده و رشددهنده بود و با ارتقای سطح علمی و فکری آن ها، آنان را افرادی وسیع نگر، ژرف بین و کنجکاو می پروراند. حضور در این درس ها نورانیت و شور فوق العاده ای ایجاد می کرد. شاگردان با نصایح و اندرزهای حضرت امام که خود، در زندگی آن ها را پیاده کرده و قلباً بدان معتقد بود، در کنار تحصیل و معارف دانش های مورد نیاز به کسب اخلاق و مکارم انسانی می پرداختند و از خودخواهی و دیگر رذایل دنیایی می رهیدند.
نخستین کسی که علی هاشمی را با مقدمات ادبیات و علوم دینی آشنا ساخت، مرحوم حاج شیخ عطاءالله فقیهی سنجانی بود که در همان روستا می زیست. هاشمی سنجانی در مدتی کوتاه، معارف و دانش های ابتدایی را به شایستگی نزد وی آموخت و برای ادامه تحصیل به شهرستان اراک عزیمت نمود.
هاشمی سنجانی در حوزه علمیه اراک، دوره سطح را نزد اساتیدی چون مرحوم آیت الله سلطان آبادی و حجت الاسلام والمسلمین آقا شیخ جعفر (نماینده مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری) و... فراگرفت و با درجات عالی از عهده امتحانات مربوطه برآمد و برای تکمیل این دوره عازم قم گردید.
در حوزه بزرگ قم، شخصیتی چون آیت الله سید محمد حجت کوه کمری، که انسانی آراسته به صفای معنوی بود، به تعلیم و تربیت طلاب مبادرت می ورزید، مرحوم علی هاشمی نیز به این جویبار پرفیض راه یافت و از محضر آن فقیه فقید، در فقه و اصول بهره گرفت. چندی از خصوصیت های برجسته این استاد سترگ به شاگردان مستعدش، از جمله هاشمی سنجانی نیز سرایت کرد.
شیوه خاص حضرت آیت الله حجت، در تدریس و دسته بندی مطالب، موجب می شد تا نوشتن و فراگیری درس، برای طلاب آسان شود. بعدها مرحوم هاشمی نیز این روش را وقتی خود بر مسند استادی حوزه قرار گرفت، بکار برد. آیت الله حجت از تظاهر و خودنمایی می گریخت و به اطرافیان سفارش می کرد تا از تبلیغ کردن برای او بپرهیزند. او در واقع علم خویش را با فضیلت زینت داده بود. وی شرح صدری شگفت در برابر مخالفین داشت و نسبت به اهل بیت علیهم السلام علاقه ای فوق العاده نشان می داد، این خصال پسندیده برای بهره گیران محضر او، از جمله مرحوم هاشمی در خور توجه، عبرت و دقت بود.
مرحوم هاشمی به درس اصول مرحوم آیت الله بروجردی نیز راه یافت و با شیوه های عالی تحقیقی و پژوهشی این مرجع عالی قدر، آشنا شد. بیان رسا و تقریر این سیدالفقهاء برای امثال مرحوم هاشمی پرکشش و سرشار از نشاط علمی و لذت معنوی بود. با ارتحال این دو بزرگوار، مرحوم هاشمی در جلسه بحث حضرت آیت الله العظمی امام خمینی شرکت کرد و از افاضات آن روح قدسی، در فقه و اصول و نیز فلسفه و عرفان بهره ها برد.
آنچه در درس امام برای او جالب و پرجاذبه می نمود، ویژگی محقق پروری او بود و دمیدن روح نقادی و بررسی های علمی در اندیشه های علمای سلف، به جان و روان شاگردان. او مشاهده می کرد که چگونه استادش می کوشد تا حاضران در جلسه اش، علاوه بر حضور فیزیکی، یک شرکت پرتحرک علمی و فکری هم داشته باشند و در خصوص مطالب مطرح شده به بحث نشینند و با اندیشه ورزی در امور مورد بحث با ابتکار و نوآوری، افکاری بدیع بیافرینند.
این جلسات برای شاگردان شایسته ای چون علی هاشمی بسیار سازنده و رشددهنده بود و با ارتقای سطح علمی و فکری آن ها، آنان را افرادی وسیع نگر، ژرف بین و کنجکاو می پروراند. حضور در این درس ها نورانیت و شور فوق العاده ای ایجاد می کرد. شاگردان با نصایح و اندرزهای حضرت امام که خود، در زندگی آن ها را پیاده کرده و قلباً بدان معتقد بود، در کنار تحصیل و معارف دانش های مورد نیاز به کسب اخلاق و مکارم انسانی می پرداختند و از خودخواهی و دیگر رذایل دنیایی می رهیدند.
wikiahlb: شهید_على_هاشمى_سنجانى