شهرستان کنگاور

شهرستان کَنگاور از شهرستان های استان کرمانشاه ایران است. نام شهرستان کنگاور، در اصل به معنی آتشگاه است کنگ به معنی جا و مکان و آور«ئاگر» به معنای آتش است . مرکز این شهرستان شهر کنگاور است. این شهرستان قدیمی در کنار معبد آناهیتا ساخته شده و قدمت آن به دوران اشکانیان می رسد. رونق این معبد در سفرنامه های راه غربی ابریشم زبانزد بوده است. شاید یکی از دلایلی که معبد در اینجا ساخته شده این باشد که شهر کنگاور دارای چشمه های آب زیادی است. دین اکثر مردم کنگاور اسلام شیعه است و جمعی از اهالی یارسان نیز در آن ساکن اند. در گذشته گروهی از یهودیان هم در کنگاور سکونت داشته اند که به تهران و یا خارج از کشور مهاجرت کرده اند. همان طور که شواهدی مبنی بر حضور ارامنه در روستای فش ( از توابع کنگاور ) در گذشته های دور موجود است.
کنگاور، چشمه های آب فراوان و همچنین دشت های حاصل خیزی دارد. از روستاهای آباد این شهر، روستای فش و روستای قارلق بزرگ خزل غربی دهلر چشمه درازه سلطان آباد عباس آباد کرماجان است. حکومت این شهر در زمان قاجار به ساری اصلان سپرده شد. عمارت ساری اصلان در مرکز شهر کنگاور همچنان پابرجا است. [ ۳] [ ۴]
زبان مردم کنگاور کُردی است و مردم این شهر به زبان کُر دی تکلم می کنند. [ ۵] [ ۶]
اکثر قریب به اتفاق جمعیت کنگاور را شیعه تشکیل می دهد و نیز عده ای از پیروان اهل حق هم در منطقه ساکن هستند. در گذشته انگشت شماری مسیحی و یهودی در شهرستان زندگی می کردند که به کار تجارت و طبابت می پرداختند. [ ۷] [ ۸]
شهرستان کنگاور از شمال و شرق با استان همدان از جنوب غربی با استان لرستان از شمال غربی با شهرستان سنقر از غرب با صحنه همجوار است.
دانشگاه آزاد شهر کنگاور در سال ۱۳۸۲ ساخته شد که در حال حاضر با هشت رشته کار خود را ادامه می دهد.
دانشگاه پیام نور شهر کنگاور در حال حاضر با رشته های مختلف دانشگاهی در حال انجام خدمات است.
• بخش مرکزی
• دهستان خزل غربی
• دهستان فش
• دهستان کرماجان
• شهر گودین
• دهستان قزوینه
یکی از آثار تاریخی و دیدنی شهرستان کنگاور تپه تاریخی گودین است. این تپه در شهر گودین در ۱۰ کیلومتری شرق کنگاور واقع شده و به لحاظ ارزش تاریخی در رده تپه های تاریخی همچون تپه سیلک کاشان قرار می گیرد که دوره های تاریخی ایران را با نسبت دادن به این تپه ها دسته بندی می کنند. این تپه آشپزخانه معبد آناهیتا محسوب می شده که پس از گذشت نزدیک به ۱۳۵۵ سال از ساخت آن، تنها آثار چند بنا مربوط به حدود ۵۰۰ سال پیش در آن باقی مانده است. گروه های کاوشگران آمریکایی در فاصله سال های ۱۳۱۵ تا ۱۳۵۵ ضمن انجام کاوش های گسترده در این تپه، آثار زیاد و گران بهایی کشف کردند که همگی به خارج از ایران منتقل و هم اکنون در موزه های آمریکا و اروپا نگهداری می شوند.