شهرت عملی

[ویکی فقه] ــ شهرت عملی ، عبارت است از روایتی که در میان فقها عمل و استناد به آن مشهور است. ــ شهرت عملی به رواج عمل به روایتی توسط عده زیادی از فقها اطلاق می شود.
شهرت عملی، به معنای اشتهار عمل به روایتی از جانب عده زیادی از فقها است که تعدادشان به حد اجماع نمی رسد؛ به این معنا که مشهور فقها در مقام فتوا و انتخابِ رای و نظر خویش در یکی از مسائل فقهی، آن روایت را مستند قرار داده و با تکیه بر مضمون آن، فتوا داده اند.
دیدگاه فقهای امامیه
مشهور فقهای امامیه اعتقاد دارند شهرت عملی باعث جبران ضعف سند روایت ضعیف ، و اعراض مشهور از عمل به روایتی، موجب ضعف روایت صحیح می گردد. برخی از متاخرین با این امر مخالفت نموده و می گویند: خبر ضعیف فی نفسه حجیت ندارد، و فتوای مشهور نیز حجت نیست؛ بنابراین، انضمام این دو به هم دیگر، انضمام غیر حجت به غیر حجت بوده و باعث حجیت خبر ضعیف و جبران ضعف آن نمی شود.
دیدگاه مشهور اصولی ها
نکته اول:مشهور اصولی ها بر این اعتقادند که آن شهرت عملی که جابر ضعف سند و کاسر صحت روایت است، شهرت عملی قدما است، و قدما، فقیهانی هستند که در عصر ائمه علیهم السّلام، یا در زمان غیبت صغری و یا کمی بعد از آن زندگی می کرده اند؛ افرادی هم چون: پدر شیخ صدوق، شیخ صدوق، شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، حلبی و سلار.
نسبت میان شهرت عملی با شهرت روایی
...

[ویکی فقه] شهرت عملی (اصول).
...