شهادت پسران عزره غفاری در کربلا

[ویکی فقه] از جمله شهدای روز عاشورا در دفاع از امام حسین (علیه السّلام) عبدالله و عبدالرحمن، پسران عزره غفاری بودند، که در کنار امام حسین (علیه السّلام) جنگیدند تا به شهادت رسیدند.
هنگامی که یاران حسین (علیه السّلام) دیدند که تعداد افراد دشمن از آنها بسیار زیادتر است، و دریافتند که توان حفظ جان حسین و جان خود را ندارند، برای کشته شدن در پیشگاه آن حضرت، از یکدیگر سبقت می گرفتند.عبدالله و عبدالرحمن، پسران عزره غفاری، خدمت امام حسین رسیدند و عرضه داشتند: سلام بر تو ای اباعبدالله، دشمن، ما را در برگرفته (و به تو نزدیک شده است)، و ما دوست داریم در دفاع از شما و پیش رویت به شهادت برسیم. امام (علیه السّلام) فرمود: مرحبا به شما، نزدیک شوید. آن دو، به امام نزدیک شدند و در کنار امام به جنگ پرداختند؛ و یکی از آن دو چنین رجز می خواند:قد علمت حقا بنو غفار•• • وخندف (قبایل عربی که از نسل الیاس بن مُضر بن نزار، یکی از اجداد اعلای پیامبر بودند، «خندف» یا «بنی خندف» نامیده می شدند.) بعد بنی نزارلنضر بن معشر الفجار•• • بکل عضب صارم بتاریا قوم ذودوا عن بنی الاحرار•• • ابالمشرفی («مشرفی» نوعی شمشیر است که منسوب به مشارف شام است. گفته شده که این نوع شمشیر، منسوب به مکانی در یمن است نه مشارف شام. («مشارف» به معنای منطقه بلند و ارتفاعات است). و القنا الخطار «قبیله بنی غفار و خندف و بنی نزار به خوبی دانسته اند که ما، گروه بدکاران را با تیغ تیز و شمشیر بران می زنیم. ای مردم، با شمشیر مشرفی و نیزه های تیز، از خاندان آزادگان دفاع کنید».آن دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند.به روایت مرحوم صدوق، بعد از حبیب بن مظاهر عبدالله بن عزره (در نسخه موجود اهالی صدوق، به جای «عزره»، «ابی عروه» ضبط شده است.) به مبارزه رفت و چنین رجز خواند:قد علمت حقاً بنو غفار•• • انی اذب فی طلاب الثار«قبیله بنی غفار به خوبی دانسته اند که من از (مسئلهٔ) خون خواهی شهیدان دفاع می کنم».او بعد از اینکه عده ای از آنها را به هلاکت رساند، خود به شهادت رسید.