شهاب الدین خفاجی

[ویکی فقه] خفاجی، احمدبن محمد، ملقب به شهاب الدین، ادیب، قاضی و فقیه مصری در قرن دهم و یازدهم بود.
در برخی منابع نام وی محمود آمده است. محبی از معنای نسبت خفاجی اظهار بی اطلاعی کرده و بر این باور است که این نسبت برگرفته از نام پدر وی است، اما به گفته برخی نسب وی به قبیله خفاجه می رسد که در اطراف کوفه می زیستند. واندایک نیز او را اندلسی خوانده است.محمد عبد المنعم خفاجی پدر وی را از عالمان و بزرگان روزگار خویش معرفی کرده که در روستای سَریاقوس از روستاهای منطقه خانقاه در اطراف قاهره سکونت داشته است به گفته جرجی زیدان خفاجی نیز در این روستا به دنیا آمد. سال تولد خفاجی را ۹۷۹ یا ۹۷۷ دانسته اند.مدرس تبریزی او را از عالمان حنفی مذهب معرفی کرده است. سیدعلی خان مدنی از عالمان سده یازدهم، در کتاب سلافة العصر فی محاسن الشعراء بکل مصر شرح حال او را در زمره ادیبان و شاعران بزرگ زمان خویش آورده و او را به نیکی ستوده است.محمد عبدالمنعم خفاجی نیز وسعت دانش خفاجی را به ویژه در حوزه ادبیات و بلاغت ستوده است.واندایک نیز خفاجی را در زمره مشهورترین نویسندگان قرن یازدهم در حوزه تاریخ دانسته است.
شرح حال و اساتید
خفاجی شرح حال و نام بیش تر استادان خود را در کتاب خود، ریحانةالألِبّاء و زَهْرةالحیاةالدنیا، آورده است.او ادبیات عرب را نزد دایی اش، ابوبکر شنوانی (متوفی ۱۰۱۹) که او را سیبویه زمان می خواندند، فراگرفت و سپس با جدیت بسیار دانشهای ادبی روزگار و فقه حنفی و شافعی را در محضر استادان و مشایخ آن دوره آموخت و از علی بن غانم مقدسی و شیخ الاسلام شمس رملی اجازه روایت گرفت. مهمترین اجازه نامه حدیثی خفاجی، از استادش، ابراهیم علقمی است که با دو واسطه به جلال الدین سیوطی (متوفی ۹۱۱) می رسد.
سفرهای متعدد
نکته قابل توجه در زندگی خفاجی، سفرهای متعدد وی است. در نخستین سفر خود همراه پدرش به حج رفت و در حرمین شریفین در درس دانشمندان آن دیار از جمله علی بن جار الله عصام حاضر شد. خفاجی پس از بازگشت از این سفر به قسطنطنیه رفت و در درس عالمان آن دیار شرکت جست و حتی به فراگیری ریاضیات و کتابهای اقلیدس پرداخت. در آن جا وی عهده دار منصب قضای منطقه روم ایلی شد و پس از مدتی به بالاترین درجه قضا نایل گردید.در زمان حکومت سلطان مراد عثمانی، فضل خفاجی زبان زد شد و به منصب قضای منطقه سِلانیک رسید و پس از آن قاضی عسکر مصر شد. وی در این مقام چندان دوام نیاورد و بر اثر دسیسه های نیرنگ بازان، از این مقام عزل شد. خفاجی دوباره آهنگ قسطنطنیه کرد و در مسیر، مدتی در دمشق درنگ کرد و مورد توجه و لطف عالمان و دانشمندان آن دیار قرار گرفت، تا آن جا که در مدح وی قصاید متعددی سرودند.
سفر دوباره به قسطنطنیه
...