شنعار

لغت نامه دهخدا

شنعار. [ ش َ ] ( اِخ ) ( بمعنی تیر انداختن یا بمعنی دونهر ) اراضی است که در آنجا بعد از وقوع طوفان خشت زده شد و قیر را در عوض گل بکار میبردند و شنعار اسم عبرانی دشت آرام است که در میانه رود فرات و دجله واقع بود. ( قاموس کتاب مقدس ). در تاریخ ایران باستان آمده است : سرزمین قوم سومر را که از چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح در جنوب عراق کنونی میزیستند همسایگانشان شنعار میخوانند. درتورات چندین بار مرز و بوم شنعار یاد گردیده از آنجمله در سِفْرِ پیدایش باب یازدهم فقرات 3 - 2 و سِفْرِ پیدایش باب دهم فقره 10 و باب چهاردهم فقره 1، اشعیاء باب یازدهم فقره 11، دانیال باب اول فقره 2، کتاب دوم پادشاهان باب هفدهم فقرات 24 و 30. مهمترین شهرهای شنعار در جنوب عراق کنونی در دهنه فرات بوده ، از آنهاست شهر اور که ویرانه آن امروز ابوشهرین نام دارد، اورک ( ارچ ) که امروزه ویرانه آن «ورکه » خوانده میشود، اریدو ، لارسا ، لاگش ، کلنون ...
بنا به آثاری که در دست است شنعار سرزمین سومریها عبارت بوده از شهرهایی که هر یک بدست شهریاری و به سرپرستی خدایی اداره میشد. این شهریاران با هم در زد و خورد بودند. گاهی یکی از آنان بر دیگری چیره می شد و چندین شهر به دست وی می افتاد و قلمرو فرمانفرمایی وی توسعه می یافت. کهنترین آثار کتبی که از شهریاران شنعار به ما رسیده متعلق است به یک سده پیش از سومین هزاره پیش از میلاد، از جمله آنکه مسیلیم در سه هزار و یکصد سال پیش از میلاد در شهر کیش پادشاهی داشت. گورستانی که در شهر «اور» پیدا شده قدمت آن از روی زمین شناسی به سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح برآورد شده است. ( از فرهنگ ایران باستان ص 116، 117، 118، 119، 120، 124، 127، 128، 131،133، 135، 165 ). و نیز رجوع به سومر شود.

دانشنامه عمومی

شینار ( /ˈʃaɪnɑːr/ ؛ عبری שִׁנְעָר Šinʿar، Septuagint Σεννααρ Sennaar ) در کتاب مقدس عبری منطقه جنوبی بین النهرین است.
نام Šinʿar هشت بار در کتاب مقدس عبری وجود دارد که از آن به عنوان بابل یاد می کند. [ ۱] از توصیفاتی که برای وصف این شهر بیان شده، می شود چنین برداشت کرد که شینار بابل / بابل ( در شمال بابل ) و اِرِچ / اوروک ( در جنوب بابل ) است. چنان که در کتاب پیدایش ۱۰:۱۰ آمده، آغاز پادشاهی نمرود «بابل و اِرِچ و اکاد و کلنه» در سرزمین شینار بوده است. در آیه ۱۱: ۲ آمده است که شینار دشتی را که پس از طغیان نوح به محل ساخت برج بابل تبدیل شده بود را در تسلط خود داشت. پس از سیل، پسران شم، هام و یافث ابتدا در ارتفاعات ارمنستان اقامت گزیدند و سپس به شینار مهاجرت کردند. [ ۲]
در پیدایش ۱۴: ۱٬۹، پادشاه امرفل بر شینار حکومت می کند.
عکس شنعار
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

شِنعار (Shinar)
به روایت عهد عتیق (پیدایش ۱۱: ۲)، زمینی که بازماندگان نوح برج بابل را در آن ساختند.

پیشنهاد کاربران

بپرس