شِن ماهی ( نام علمی: Holothuria scabra ) گونه ای از خیار دریایی از خانواده خیارهای دریایی چرمی ( Holothuriidae ) است. در سال ۱۹۶۹ توسط Rowe در زیرجنس Metriatyla قرار گرفت و گونه ای از این زیرسَرده است. [ ۴] شن ماهی های برداشت شده در چین و سایر جوامع ساحلی اقیانوس آرام به صورت خوراک پردازش می شوند.
خیارهای دریایی بی مهرگان دریایی هستند و با توتیای دریایی و ستاره دریایی ارتباط نزدیک دارند. همه این گروه ها تمایل به تقارن شعاعی دارند و دارای یک دستگاه عروقی آبی هستند که با فشار هیدرواستاتیک عمل می کند و آنها را قادر می سازد با استفاده از مکنده های زیادی به نام پای لوله ای حرکت کنند. خیارهای دریایی معمولاً حیواناتی چرمی و به شکل خیارشور با دسته ای از شاخک های تغذیه کننده در یک انتهای دهان هستند.
شن ماهی همان کالبد ابتدایی، مانند سایر گونه های خیار دریایی دارد. بدن آنها کشیده و استوانه ای شکل و نسبتاً کلفت است. رنگ سمت پشتی آنها می تواند از قهوه ای خاکستری تا سیاه، با چین و چروک های تیره در سراسر بدن و پاپیلاهای کوچک سیاه رنگ از یک سر تا سر دیگر متغیر باشد. طرف شکمی آن ها روشن تر و صاف است. شن ماهی ها دهانی دارند که در سطح شکمی در یک انتهای بدن قرار دارد که انتهای جلویی در نظر گرفته می شود. شن ماهی ها مانند خیارهای دریایی دیگر، از شاخک های تغذیه ای استفاده می کنند که از دهان بیرون زده اند. شن ماهی حدود ۲۰ شاخک کوتاه دارد. در طرف مقابل، مقعد در سمت پشتی قرار دارد. آنها می توانند تا متوسط طول ۲۲ سانتی متر رشد کنند که بزرگترین آنها به ۴۰ سانتی متر می رسد و در بلوغ به حدود ۱۶ سانتی متر یا ۲۰۰ گرم می رسند و برخی از آنها به ۳۰۰ گرم در یک سال می رسند. [ ۵] [ ۶] مشخص نیست که شن ماهی ها بدون مزاحمت چه مدت زندگی می کنند، اما می توانند حداقل تا ۱۰ سال زندگی کنند. [ ۵]
غدد جنسی آنها از طریق یک سوراخ تناسلی در انتهای قدامی پشتی آنها یافت می شود. دستگاه گوارش آنها از دهان، مری، معده، روده، پارگین و مقعد تشکیل شده است. آنها درخت وارهای تنفسی را از پارگین خود بیرون می آورند تا نفس بکشند. دیواره بدن آنها ضخیم است و در مجموع ۵۶ درصد وزن آنها را تشکیل می دهد. این دیواره بدن با صفحات آهکی به نام سوزنه پر شده است و برای شناسایی گونه ها استفاده می شود. شن ماهی شنی با شکل میزی و دکمه ای خود مشخص می شود. [ ۵] این جانداران، مانند خیارهای دریایی دیگر، اگر تحت استرس قرار گیرند، می توانند اندام های داخلی خود را بیرون بیاورند و می توانند اندام های خود را بازسازی کنند. در شن ماهی این حدود ۲ ماه طول می کشد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخیارهای دریایی بی مهرگان دریایی هستند و با توتیای دریایی و ستاره دریایی ارتباط نزدیک دارند. همه این گروه ها تمایل به تقارن شعاعی دارند و دارای یک دستگاه عروقی آبی هستند که با فشار هیدرواستاتیک عمل می کند و آنها را قادر می سازد با استفاده از مکنده های زیادی به نام پای لوله ای حرکت کنند. خیارهای دریایی معمولاً حیواناتی چرمی و به شکل خیارشور با دسته ای از شاخک های تغذیه کننده در یک انتهای دهان هستند.
شن ماهی همان کالبد ابتدایی، مانند سایر گونه های خیار دریایی دارد. بدن آنها کشیده و استوانه ای شکل و نسبتاً کلفت است. رنگ سمت پشتی آنها می تواند از قهوه ای خاکستری تا سیاه، با چین و چروک های تیره در سراسر بدن و پاپیلاهای کوچک سیاه رنگ از یک سر تا سر دیگر متغیر باشد. طرف شکمی آن ها روشن تر و صاف است. شن ماهی ها دهانی دارند که در سطح شکمی در یک انتهای بدن قرار دارد که انتهای جلویی در نظر گرفته می شود. شن ماهی ها مانند خیارهای دریایی دیگر، از شاخک های تغذیه ای استفاده می کنند که از دهان بیرون زده اند. شن ماهی حدود ۲۰ شاخک کوتاه دارد. در طرف مقابل، مقعد در سمت پشتی قرار دارد. آنها می توانند تا متوسط طول ۲۲ سانتی متر رشد کنند که بزرگترین آنها به ۴۰ سانتی متر می رسد و در بلوغ به حدود ۱۶ سانتی متر یا ۲۰۰ گرم می رسند و برخی از آنها به ۳۰۰ گرم در یک سال می رسند. [ ۵] [ ۶] مشخص نیست که شن ماهی ها بدون مزاحمت چه مدت زندگی می کنند، اما می توانند حداقل تا ۱۰ سال زندگی کنند. [ ۵]
غدد جنسی آنها از طریق یک سوراخ تناسلی در انتهای قدامی پشتی آنها یافت می شود. دستگاه گوارش آنها از دهان، مری، معده، روده، پارگین و مقعد تشکیل شده است. آنها درخت وارهای تنفسی را از پارگین خود بیرون می آورند تا نفس بکشند. دیواره بدن آنها ضخیم است و در مجموع ۵۶ درصد وزن آنها را تشکیل می دهد. این دیواره بدن با صفحات آهکی به نام سوزنه پر شده است و برای شناسایی گونه ها استفاده می شود. شن ماهی شنی با شکل میزی و دکمه ای خود مشخص می شود. [ ۵] این جانداران، مانند خیارهای دریایی دیگر، اگر تحت استرس قرار گیرند، می توانند اندام های داخلی خود را بیرون بیاورند و می توانند اندام های خود را بازسازی کنند. در شن ماهی این حدود ۲ ماه طول می کشد. [ ۵]
wiki: شن ماهی