شَمَن باوری یا شمنیسم ( به انگلیسی: Shamanism ) نام یک رشته باورهای سنتی در برخی اقوام است. [ ۱] که از دوران پیش از تاریخ در سراسر جهان وجود داشته است. [ ۱] بر اساس مطالعات میدانی مردم نگاری در قرن بیستم، شَمَن باوری پدیده ای جهان شمول به نظر می آید که در فرهنگ های گوناگون و کاملاً بی ارتباط با یکدیگر وجود داشته و امروزه نیز اَشکال جدید آن در بسیاری از فرهنگ ها از جمله فرهنگ کشورهای توسعه یافته، مشاهده می شود. [ ۲]
شَمَن باوران معتقدند که به وسیلهٔ تماس با ارواح، می توان بیماری و رنج افراد را تشخیص داد و درمان کرد یا در افراد ایجاد بیماری و رنج کرد. از این دیدگاه، شمن باوری مانند آیین زار یکی از روش های جادوپزشکی است. [ ۳] توان پیشگویی آینده نیز یکی دیگر از باورها در شمن گرایان است.
بزرگان دینی که سنت های شمن باورانه را می شناسند و اجرا می کنند شَمَن نامیده می شوند. شَمَن ها مدعی هستند که می توانند با روح خود به جهان های دیگری سفر کرده و با دیگر ارواح تماس بگیرند. آن ها معتقدند که با این کار قادرند میان جهان مادی و جهان روحانی توازن و ارتباط برقرار کنند. [ ۴]
واژهٔ شَمَن از زبان تونغوزی سیبری گرفته شده و در اصل به معنی «دانا» است. [ ۵]
کاربرد واژهٔ شَمَن در فارسی، پیشینه ای طولانی دارد و در سروده های بزرگان شعر فارسی نمونه های متعددی از کاربرد آن دیده می شود. [ ۶] مانند شعر زیر از منوچهری:
[ ۷]
یا از سنایی:
[ ۸]
شَمَن باوری کهن ترین رسوم انسان برای درمان و پزشکی است. روش های شمنی در دوران دیرینه سنگی یعنی حدود ۲۵ هزار سال پیش در میان شکارچی_گردآورندگان سیبری و آسیای میانه پدید آمد. سنت های شمنی در میان مردمان گوناگونی از جمله اسکیموها، سرخ پوستان، قبایل آفریقا، اقوام ترک تبار و مغول حضور دارد. شَمَن باوری یکی از منابع و بسترهای بوداگرایی تبت است. [ ۹]
پیروان شَمَن باوری بر این باورند که شمن ها می توانند به حالت خلسه روحی دست پیدا کنند و از این طریق به بُعدهای دیگر واقعیت سفر کنند. درواقع می توان گفت:
«شَمَن باوری، شکل کهن همه ی انواع عرفان است. شمن ها معتقدند که همه آفریده ها، از جمله سنگ و درخت و کوه ها زنده اند. در باور خود؛ آن ها برای رسیدن به مقصود خود با این نیروهای طبیعی نیز کار می کنند. »[ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشَمَن باوران معتقدند که به وسیلهٔ تماس با ارواح، می توان بیماری و رنج افراد را تشخیص داد و درمان کرد یا در افراد ایجاد بیماری و رنج کرد. از این دیدگاه، شمن باوری مانند آیین زار یکی از روش های جادوپزشکی است. [ ۳] توان پیشگویی آینده نیز یکی دیگر از باورها در شمن گرایان است.
بزرگان دینی که سنت های شمن باورانه را می شناسند و اجرا می کنند شَمَن نامیده می شوند. شَمَن ها مدعی هستند که می توانند با روح خود به جهان های دیگری سفر کرده و با دیگر ارواح تماس بگیرند. آن ها معتقدند که با این کار قادرند میان جهان مادی و جهان روحانی توازن و ارتباط برقرار کنند. [ ۴]
واژهٔ شَمَن از زبان تونغوزی سیبری گرفته شده و در اصل به معنی «دانا» است. [ ۵]
کاربرد واژهٔ شَمَن در فارسی، پیشینه ای طولانی دارد و در سروده های بزرگان شعر فارسی نمونه های متعددی از کاربرد آن دیده می شود. [ ۶] مانند شعر زیر از منوچهری:
[ ۷]
یا از سنایی:
[ ۸]
شَمَن باوری کهن ترین رسوم انسان برای درمان و پزشکی است. روش های شمنی در دوران دیرینه سنگی یعنی حدود ۲۵ هزار سال پیش در میان شکارچی_گردآورندگان سیبری و آسیای میانه پدید آمد. سنت های شمنی در میان مردمان گوناگونی از جمله اسکیموها، سرخ پوستان، قبایل آفریقا، اقوام ترک تبار و مغول حضور دارد. شَمَن باوری یکی از منابع و بسترهای بوداگرایی تبت است. [ ۹]
پیروان شَمَن باوری بر این باورند که شمن ها می توانند به حالت خلسه روحی دست پیدا کنند و از این طریق به بُعدهای دیگر واقعیت سفر کنند. درواقع می توان گفت:
«شَمَن باوری، شکل کهن همه ی انواع عرفان است. شمن ها معتقدند که همه آفریده ها، از جمله سنگ و درخت و کوه ها زنده اند. در باور خود؛ آن ها برای رسیدن به مقصود خود با این نیروهای طبیعی نیز کار می کنند. »[ ۴]
wiki: شمن باوری