شمشاد

شِمشاد ( نام علمی: Buxus ) یکی از درختان همیشه سبز است که چوب سخت آن در صنعت استفاده می شود. شمشاد معمولاً در مناطق مرطوب کاشته نمی شود ولی فقط توسط باران تغذیه می شود. جنگل های انبوهی از شمشاد در کنار سواحل شنی ایجاد می کنند تا از پراکندگی شن ها جلوگیری نمایند. شمشاد یکی از درختان ممنوع القطع می باشد و از گونه های گیاهی در حال انقراض است. شمشاد در طول یک سال فقط یک میلیمتر به قطرش اضافه می شود. از چوب شمشاد به دلیل چوب بسیار فشرده ای که دارد، در ساخت سه تار و آلات موسیقی دیگر استفاده می شود. در زبان تالشی به شمشاد کیش گفته می شود. وجود این درخت در بیشتر مناطق جنگلی برای مردم منطقه، حس مقدس بودن مکان را یادآوری میکند وبه احتمال زیاد محل یک گورستان یا زیارتگاه می باشد. مردم منطقه به راحتی این درخت را قطع نمی کنند. البته این مساله ربطی به گورستان های مسلمان وغیر مسلمان ندارد.
در ایران یک جنس با یک گونه به نام شمشاد خزری ( Buaxus hyrcana ) به صورت بومی وجود دارد، که درختچه ای است همیشه سبز و توده ای از آن در پارک سی سنگان بین علمده و نوشهر وجود دارد. البته در اغلب مناطق جنگلی شمال دیده می شود و گاهی از شاخه بریده آن در گل فروشی ها استفاده می شود. [ ۴]
بیماری های گیاه شمشاد
زردی برگها و افتادن آنها
پوسیدگی ریشه
برگهای لکه دار و قهوه ای
قارچ سفید
نماتدها
سرطان دهان ولوتلا
کنه عنکبوتی
• بوکسس کاچیکا Buxus colchica
• شمشاد جنگلی Buxus sempervirens
• Buxus acuminata
• Buxus acunae
• Buxus aneura
• Buxus arborea
• Buxus austroyunnanensis
• Buxus bahamensis
• Buxus balearica
• Buxus baracoensis
• Buxus bartlettii
• Buxus benguellensis
• Buxus bissei
• Buxus bodinieri
• Buxus braimbridgeorum
• Buxus brevipes
• Buxus calcarea
• Buxus capuronii
• Buxus cephalantha
• Buxus chaoanensis
• Buxus cipolinica
• Buxus citrifolia
• Buxus cochinchinensis
• Buxus conzattii
• Buxus crassifolia
• Buxus cristalensis
• Buxus cubana
• Buxus ekmanii
• Buxus excisa
• Buxus flaviramea
• Buxus foliosa
• Buxus glomerata
• Buxus gonoclada
• Buxus hainanensis
• Buxus harlandii
• Buxus hebecarpa
• Buxus henryi
• Buxus heterophylla
• Buxus hildebrandtii
• Buxus historica
• Buxus holttumiana
• Buxus humbertii
• Buxus ichangensis
• Buxus imbricata
• Buxus itremoensis
• Buxus jaucoensis
• Buxus koehleri
• Buxus laevigata
• Buxus lancifolia
• Buxus latistyla
• Buxus leivae
• Buxus linearifolia
• Buxus lisowskii
• Buxus liukiuensis
• Buxus loheri
• Buxus macrocarpa
• Buxus macrophylla
• Buxus malayana
• Buxus marginalis
• Buxus megistophylla
• Buxus mexicana
• Buxus microphylla
• Buxus moana
• Buxus moctezumae
• Buxus mollicula
• Buxus monticola
• Buxus moratii
• Buxus muelleriana
• Buxus myrica
• Buxus nipensis
• Buxus obovata
• Buxus olivacea
• Buxus pachyphylla
• Buxus papillosa
• Buxus pilosula
• Buxus portoricensis
• Buxus pseudaneura
• Buxus pubescens
• Buxus pubifolia
• Buxus pubiramea
• Buxus pulchella
• Buxus rabenantoandroi
• Buxus retusa
• Buxus revoluta
• Buxus rheedioides
• Buxus rivularis
• Buxus rolfei
• Buxus rotundifolia
• Buxus rugulosa
• Buxus rupicola
• Buxus sclerophylla
• Buxus serpentinicola
• Buxus shaferi
• Buxus sinica
• Buxus stenophylla
• Buxus subcolumnaris
• Buxus triptera
• Buxus vaccinioides
• Buxus vahlii
• Buxus wallichiana
• Buxus wrightii
• Buxus yunquensis

شِمشاد (buxuxs)
درختچه یا درختانی همیشه سبز، با ارتفاعی تا دَه متر، با برگ های متقابل چرمی کامل. یگانه گونه شمشاد در ایران گونۀ Boxus hyrcana یا شمشاد خزری است که در ترکمنستان، تالش و جنگل های شمال ایران می روید. نام Boxus از واژه ای یونانی به معنای انبوه گرفته شده است، زیرا چوب این درخت متراکم و فشرده است. نام شمشاد در ایران به برخی از گونه های کاشته شدۀ جنس Evonymus، از تیرۀ گوشوارک هم اطلاق می شود. شمشادهای اروپایی، ژاپنی/ رسمی، پیچ، ابلق زرد، ابلق سفید و نعنایی از انواع متفاوت این گیاهان اند. این گیاهان درختچه های بسیار انبوه و پرشاخه اند که به صورت زینتی و اغلب برای پرچین در ایران کاشته می شوند. برخی از این گیاهان را در سال های اخیر، به علت خاصیت جذب سرب آن ها، در کنار بزرگراه ها و خیابان ها می کارند.