شمش شوم اوکین ( Šamaš - šum - ukin ) ، برادر بزرگتر آشور بانیپال و دومین پسر اسرحدون، وی در فاصله سال های ۶۶۸ و ۶۴۸ قبل از میلاد پادشاه بابل بوده است و جزو پادشاهان سلاله دهم بابل است.
موقعی که اسار حدون مرد، این اقدام قاطع مادربزرگ بچه هایش نقیعه[ ۱] بود که باعث شد آشور بانی پال علی رغم مخالفت مقامات دربار و بخشی از جامعه روحانیت، به سلطنت برسد. آشوربانیپال، شمش شوم اوکین را نائب السلطنه بابل کرد. قصد از این ترتیب و مقررات به طور آشکار این بود که بابلی ها را با چرب زبانی و تبلیغات خرسند و راضی کنند و با دادن القاب و عناوین ظاهری و واهی دلشان را به دست آورند، چون موقعی که گفته می شد برادر بزرگتر پادشاه آشور فرمانروای بابل است، به نظر این طور می رسید که سرزمین بابل از استقلال برخوردار است ( هر چند که از برخی منابع چنین مستفاد می شود که گویا مادران دو برادر، یکی نبوده اند ) . این ترتیب برای مدتی مؤثر و مفید بود، با این وجود مدتی بعد، روح ناسیونالیستی بابلی و سودای سلطنت بر تمام متصرفات آشور در وجود شمش - شوم - اوکین دمیده شد و ادعا کرد که این اوست که جانشین فرمانفرمایان بین النهرین - که امپراتوریشان از ایران تا دریای مدیترانه و از قفقاز تا عربستان و شمال آفریقا گسترده است - می باشد، نه برادر کم سال تر او. گویا قبل از اینکه برادر بزرگتر شورش کند، بین دو برادر کدورتی پیش آمده بوده است، چون در سال ۶۶۴ پ. م. هنگامی که اورتکو[ ۲] پادشاه ایلام به طور شگفت آوری به بابل حمله کرد، آشور بانی پال در فرستادن سپاه کمکی به بابل تعلل کرد، این ممکن است دو دلیل داشته بوده باشد؛ یا پیام های آرامش بخش سفرای ایلامی یا به طور ساده تر اینکه آشور بانی پال در آن زمان برای کمک به همسایه جنوبی خود آمادگی نداشته است، در هر صورت معلوم است که چنین تعللی می توانسته شمش - شوم - اوکین را رنجانده باشد. محدوده پادشاهی بابل در این زمان شامل بابل، بورسیپا[ ۳] ، کوتها[ ۴] و سیپار می شد. با وجود لقب پرابهت شمش شوم اوکین قدرت و اختیارات وی محدود بود؛ مثلاً وی خودش آداب و تشریفات مذهبی بابلی را اجرا می کرد، اما انجام پروژه های رسمی ساخت و ساز بابل هنوز توسط برادرش آشور بانی پال اجرا و سرپرستی می شد. هنگامی که شمش شوم اوکین در تئوری، فرمانروای مستقل و عالی مقام جنوب بود، آشور پادگانی را در نیپور نگه داشته بود و برخی از والیان و حاکمان زیردست ولایتی در محدوده سرزمین بابل سعی می کردند مورد لطف و توجه پادشاه آشور قرار گیرند، مثلاً نامه های سین - بلاصو - ایقبی[ ۵] حاکم اور نشان می دهند که او چگونه سعی می کرده برای آشوربانیپال خود شیرینی کند و توجه و مرحمت وی را به دست آورد. در مقابل، آشور بانی پال هم سعی می کرد با کارهایش دل مردم بابل را به دست آورد و در نزد آنان محبوب و عزیز شود؛ مثلاً نقش فعالی در احیای پرستشگاه ها در جنوب داشت، فی المثل سنگ نوشته ای از چگونگی کمک او به بازسازی و مرمت معبد اساگیلا[ ۶] حکایت دارد. حتی زبان سومری در زمان حکومت آشوربانیپال احیا شد و عنوان زبان رسمی را پیدا کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموقعی که اسار حدون مرد، این اقدام قاطع مادربزرگ بچه هایش نقیعه[ ۱] بود که باعث شد آشور بانی پال علی رغم مخالفت مقامات دربار و بخشی از جامعه روحانیت، به سلطنت برسد. آشوربانیپال، شمش شوم اوکین را نائب السلطنه بابل کرد. قصد از این ترتیب و مقررات به طور آشکار این بود که بابلی ها را با چرب زبانی و تبلیغات خرسند و راضی کنند و با دادن القاب و عناوین ظاهری و واهی دلشان را به دست آورند، چون موقعی که گفته می شد برادر بزرگتر پادشاه آشور فرمانروای بابل است، به نظر این طور می رسید که سرزمین بابل از استقلال برخوردار است ( هر چند که از برخی منابع چنین مستفاد می شود که گویا مادران دو برادر، یکی نبوده اند ) . این ترتیب برای مدتی مؤثر و مفید بود، با این وجود مدتی بعد، روح ناسیونالیستی بابلی و سودای سلطنت بر تمام متصرفات آشور در وجود شمش - شوم - اوکین دمیده شد و ادعا کرد که این اوست که جانشین فرمانفرمایان بین النهرین - که امپراتوریشان از ایران تا دریای مدیترانه و از قفقاز تا عربستان و شمال آفریقا گسترده است - می باشد، نه برادر کم سال تر او. گویا قبل از اینکه برادر بزرگتر شورش کند، بین دو برادر کدورتی پیش آمده بوده است، چون در سال ۶۶۴ پ. م. هنگامی که اورتکو[ ۲] پادشاه ایلام به طور شگفت آوری به بابل حمله کرد، آشور بانی پال در فرستادن سپاه کمکی به بابل تعلل کرد، این ممکن است دو دلیل داشته بوده باشد؛ یا پیام های آرامش بخش سفرای ایلامی یا به طور ساده تر اینکه آشور بانی پال در آن زمان برای کمک به همسایه جنوبی خود آمادگی نداشته است، در هر صورت معلوم است که چنین تعللی می توانسته شمش - شوم - اوکین را رنجانده باشد. محدوده پادشاهی بابل در این زمان شامل بابل، بورسیپا[ ۳] ، کوتها[ ۴] و سیپار می شد. با وجود لقب پرابهت شمش شوم اوکین قدرت و اختیارات وی محدود بود؛ مثلاً وی خودش آداب و تشریفات مذهبی بابلی را اجرا می کرد، اما انجام پروژه های رسمی ساخت و ساز بابل هنوز توسط برادرش آشور بانی پال اجرا و سرپرستی می شد. هنگامی که شمش شوم اوکین در تئوری، فرمانروای مستقل و عالی مقام جنوب بود، آشور پادگانی را در نیپور نگه داشته بود و برخی از والیان و حاکمان زیردست ولایتی در محدوده سرزمین بابل سعی می کردند مورد لطف و توجه پادشاه آشور قرار گیرند، مثلاً نامه های سین - بلاصو - ایقبی[ ۵] حاکم اور نشان می دهند که او چگونه سعی می کرده برای آشوربانیپال خود شیرینی کند و توجه و مرحمت وی را به دست آورد. در مقابل، آشور بانی پال هم سعی می کرد با کارهایش دل مردم بابل را به دست آورد و در نزد آنان محبوب و عزیز شود؛ مثلاً نقش فعالی در احیای پرستشگاه ها در جنوب داشت، فی المثل سنگ نوشته ای از چگونگی کمک او به بازسازی و مرمت معبد اساگیلا[ ۶] حکایت دارد. حتی زبان سومری در زمان حکومت آشوربانیپال احیا شد و عنوان زبان رسمی را پیدا کرد.
wiki: شمش شوم اوکین