شمس الدین محمد بن عبدالله تمرتاشی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تِمِرتاشی، محمد بن عبداللّه، ملقب به شمس الدین، اصولی و فقیه حنفی در قرن دهم و اوایل قرن یازدهم است.
تِمِرْتاشی، شمس الدین محمد بن عبدالله عمری غَزّی (۹۳۹-۱۰۰۴ق/۱۵۳۲-۱۵۹۶م)، وی که نامش تُمُرتاشی هم ضبط شده است. در ۹۳۹ در غَزّه، از شهرهای فلسطین، به دنیا آمد. فقیه و خطیب حنفی. در نسخۀ یکی از آثار خود وی، سال ۱۰۰۶ق به عنوان تاریخ وفات او ضبط شده است.
سرکیس یوسف الیان، معجم المطبوعات العربیة و المعربة، ج۱، ص۶۴۱، قاهره، ۱۳۴۶ق/۱۹۲۸م.
وی در آغاز نزد شمس الدین محمد ابن مشرقی، فقیه شافعی غزه به آموختن فقه پرداخت. سپس راهی قاهره شد ظاهراً چندین بار به قاهره سفر کرد که اسباب آموختن فقه حنفی را برای او فراهم آورد. تمرتاشی در قاهره نزد برخی از بزرگان آن دیار همچون ابن عبدالعال، علی بن امراللّه حِنّائی، قاضی القضاة مصر، ابن نُجیم فقیه حنفی مصری، فقه و اصول و کلام فرا گرفت و پس از آن به وطن خود بازگشت و مرجع استفتای مردم گردید.
محبی، محمدامین، خلاصة الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر، ج۴، ص۱۸ ۱۹، بیروت:دارصادر، (بی تا).
گذراندن دورۀ فقه شافعی نزد استادان آن مذهب و سپس آموزش فقه حنفی او را در این زمینه ها صاحب نظر کرده بود. افزون بر آراء و فتاوی او بر مذهب حنفی، گاه در منابع، یادکردها و نقلیات وی از شافعی نیز بیانگر این توانایی اوست.
حصکفی، محمد، الدر المختار، ج۴، ص۳۴۳.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس