[ویکی فقه] اِبْن ِ جابِر، شمس الدین ابوعبدالله محمد بن جابر بن محمد وادی آشی اندلسی تونسی (۶۷۳ - ۷۴۹ق /۱۲۷۴- ۱۳۴۸م )، راوی و محدث مالکی می باشد.
اصل وی از وادی آش غرناطه بود، در تونس زاده شد و همان جا پرورش یافت.
اساتید
ابن جابر از پدر خویش جابر، احمد بن غماز بلنسی ، قاضی القضات ابواسحاق بن عبدالرفیع ، خلف بن عبدالعزیز، یونس بن ابراهیم جذامی و ابومحمد عبدالله بن هارون حدیث شنید، قرائات هفتگانه را از ابوالقاسم اَلبیری ، احمد بن موسی طبرنی و ابوجعفر بن زیات فراگرفت ، پس آهنگ سفر کرد، در دمشق از بهاء بن عساکر، در مکه از رضی طبری ، در خلیل از جعبری ، در مصر از علی بن عمر وافی ، و در اسکندریه از عبدالرحمان بن مخلوف حدیث شنید، ابن حجر و ابن فرحون از اینان و شماری دیگر از استادان او یاد کرده اند، اما ابن جابر خود فهرست کاملی از آنان در برنامج آورده است.
سفرها
ابن جابر دوبار به مشرق سفرکرد؛ نخست درحدود ۷۲۰ق /۱۳۲۰م بود و چون بازگشت ، آهنگ مغرب کرد تا به طنجه ۱ رسید و در ۷۲۶ق /۱۳۲۶م به غرناطه رفت . و بار دوم در ۷۳۴ق /۱۳۳۴م آهنگ سفر کرد. در این سفر بسیاری از او استماع کردند و الاربعین البلدانیة را تألیف کرد و از آن و از موطأ به روایت از ابن غماز و دیگران حدیث می گفت . وی از ۱۸۰ تن از مشایخ مشرق و مغرب روایت نوشت و آن قدر روایت از مشایخ فراگرفت که در جمع روایت و حدیث در مغرب یگانه روزگار شد. ابن فرحون موطا مالک را به روایت یحیی بن یحیی در ۷۴۶ق / ۱۳۴۶م در حرم نبوی از او شنیده است . عبدالرحمان ابن خلدون او را «امام محدثین » و «صاحب رحلتین » خوانده و نوشته است که در تونس کتاب مسلم بن حجاج را جز اندکی از کتاب صید ، و کتاب موطّأ را از آغاز تا به انجام از او شینده و بعضی از «امهات خمس » و کتب زیادی را در عربیت و فقه از او اجازه گرفته و می افزاید که ابن جابر از مشایخ خود که در برنامج ذکر آنان را آورده ، او را آگاه کرده است. ابن خطیب (د ۷۷۶ق /۱۳۷۴م )) او را دیده و با صفات راویه و رحال از او یاد کرده است . ، خطیب بن مزروق از او استفاده فراوان برده و ابن عرفه صحیحین را نزد او شنیده است ابواسحاق تنوخی نیز از او استماع کرده و احمد بن علی معروف به ابن خاتمه از او روایت کرده است. ابن جابر محدث و مقری بود و به لغت ، نحو و شعر آشنایی داشت . ابن مزروق ]] دیوان بزرگی از اشعار او داشته است . ، او اجزاء بسیاری از تألیفات متأخرین را به خط خود نوشته . ، ابن فرحون در فقه او را کم بضاعت خوانده و نوشته است که از آن جهت از او یاد کرده که وی از مشایخ پیشین روایت می کرده و خود نیز استاد ابن فرحون و بسیاری از معاصران او بوده است . مقری ابیاتی از نقل کرده است . ابن حجر ، شخصیت و اخلاق او را ستوده است.
وفات
...
اصل وی از وادی آش غرناطه بود، در تونس زاده شد و همان جا پرورش یافت.
اساتید
ابن جابر از پدر خویش جابر، احمد بن غماز بلنسی ، قاضی القضات ابواسحاق بن عبدالرفیع ، خلف بن عبدالعزیز، یونس بن ابراهیم جذامی و ابومحمد عبدالله بن هارون حدیث شنید، قرائات هفتگانه را از ابوالقاسم اَلبیری ، احمد بن موسی طبرنی و ابوجعفر بن زیات فراگرفت ، پس آهنگ سفر کرد، در دمشق از بهاء بن عساکر، در مکه از رضی طبری ، در خلیل از جعبری ، در مصر از علی بن عمر وافی ، و در اسکندریه از عبدالرحمان بن مخلوف حدیث شنید، ابن حجر و ابن فرحون از اینان و شماری دیگر از استادان او یاد کرده اند، اما ابن جابر خود فهرست کاملی از آنان در برنامج آورده است.
سفرها
ابن جابر دوبار به مشرق سفرکرد؛ نخست درحدود ۷۲۰ق /۱۳۲۰م بود و چون بازگشت ، آهنگ مغرب کرد تا به طنجه ۱ رسید و در ۷۲۶ق /۱۳۲۶م به غرناطه رفت . و بار دوم در ۷۳۴ق /۱۳۳۴م آهنگ سفر کرد. در این سفر بسیاری از او استماع کردند و الاربعین البلدانیة را تألیف کرد و از آن و از موطأ به روایت از ابن غماز و دیگران حدیث می گفت . وی از ۱۸۰ تن از مشایخ مشرق و مغرب روایت نوشت و آن قدر روایت از مشایخ فراگرفت که در جمع روایت و حدیث در مغرب یگانه روزگار شد. ابن فرحون موطا مالک را به روایت یحیی بن یحیی در ۷۴۶ق / ۱۳۴۶م در حرم نبوی از او شنیده است . عبدالرحمان ابن خلدون او را «امام محدثین » و «صاحب رحلتین » خوانده و نوشته است که در تونس کتاب مسلم بن حجاج را جز اندکی از کتاب صید ، و کتاب موطّأ را از آغاز تا به انجام از او شینده و بعضی از «امهات خمس » و کتب زیادی را در عربیت و فقه از او اجازه گرفته و می افزاید که ابن جابر از مشایخ خود که در برنامج ذکر آنان را آورده ، او را آگاه کرده است. ابن خطیب (د ۷۷۶ق /۱۳۷۴م )) او را دیده و با صفات راویه و رحال از او یاد کرده است . ، خطیب بن مزروق از او استفاده فراوان برده و ابن عرفه صحیحین را نزد او شنیده است ابواسحاق تنوخی نیز از او استماع کرده و احمد بن علی معروف به ابن خاتمه از او روایت کرده است. ابن جابر محدث و مقری بود و به لغت ، نحو و شعر آشنایی داشت . ابن مزروق ]] دیوان بزرگی از اشعار او داشته است . ، او اجزاء بسیاری از تألیفات متأخرین را به خط خود نوشته . ، ابن فرحون در فقه او را کم بضاعت خوانده و نوشته است که از آن جهت از او یاد کرده که وی از مشایخ پیشین روایت می کرده و خود نیز استاد ابن فرحون و بسیاری از معاصران او بوده است . مقری ابیاتی از نقل کرده است . ابن حجر ، شخصیت و اخلاق او را ستوده است.
وفات
...
wikifeqh: شمس_الدین_ابن_جابر