شعله عدسی زمانی اتفاق می افتد که نور در سیستم عدسی پراکنده یا شعله ور می شود. این اتفاق در اکثر مواقع در اثر نور شدید، و گاهی نیز به سبب وجود یک عنصر نامطلوب در تصویر ایجاد می شود. این اتفاق بر اثر پراکندگی نور در مکانیسم تصویربرداری و توسط خود سیستم اتفاق می افتد. به عنوان مثال از طریق بازتاب داخلی و پراکندگی پیشرو که ناشی از کیفیت پایین مواد تشکیل دهنده عدسی اتفاق می افتد. دستگاه هایی مانند عدسی زوم که تعداد زیادی از عناصر تشکیل دهنده را شامل می شود، بیشتر به مشکل شعله عدسی برمی خورند؛ زیرا رابط های بیشتری دارند و احتمال پراکندگی داخلی نور در آنها بیشتر است. این مکانیسم ها با مکانیسم تولید تصویر متمرکز، که به پرتوهای ناشی از شکست نور از خود سوژه بستگی دارد، متفاوت است.
دو نوع شعله عدسی وجود دارد: مصنوعات قابل مشاهده، و تابش خیره کننده در تصویر. تابش خیره کننده باعث می شود تصویر «شسته شده» به نظر برسد و دلیل آن کاهش کنتراست و اشباع رنگ ( افزودن نور به نواحی تاریک تصویر و افزودن رنگ سفید به مناطق اشباع شده و کاهش اشباع آن ها ) است. مصنوعات معمولاً ظاهری مشابه دریچه دیافراگم دارد و زمانی تشکیل می شوند که مسیر نوری عبوری از عدسی شامل یک یا چند بازتاب از سطوح مختلف لنز باشد.
اصولاً شعله عدسی توسط منابع نوری بسیار روشن ایجاد می شود و معمولاً هنگام هدف گیری به سمت خورشید ( زمانی که خورشید در قاب است یا لنز به سمت خورشید است ) اتفاق می افتد. در این گونه موارد شعله عدسی با استفاده از آفتابگیر عدسی یا با ایجاد سایه مصنوعی کاهش می یابد. برای سیستم های نوری با کیفیت خوب و برای اکثر تصاویر ( که نور روشنی به لنز نمی تابد ) ، شعله ور شدن یک اثر ثانویه است که به طور گسترده در سراسر تصویر پخش می شود و بنابراین قابل مشاهده نیست، اگرچه کنتراست را کاهش می دهد.
توزیع فضایی شعله عدسی معمولاً به صورت چندین ستاره، حلقه یا دایره در که در یک راستا قرار دارند و در سراسر تصویر کشیده شده اند ظاهر می شود. الگوهای شعله عدسی معمولاً به طور گسترده در سراسر صحنه پخش می شوند و با حرکت دوربین نسبت به منابع نور، مکان شان تغییر می کند، در امتداد خط واصل لنز و نور قرار می گیرند و زمانی که دوربین از منبع نوری فاصله می گیرد کم کم محو می شوند تا جایی که دیپر شعله ای ایجاد نمی کند. توزیع فضایی معمول در شعله به شکل دریچه ای که تصویر تشکیل شده از آن عبور کرده بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر لنز دارای دیافراگم ۶ پره باشد، شعله ممکن است الگوی شش ضلعی داشته باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدو نوع شعله عدسی وجود دارد: مصنوعات قابل مشاهده، و تابش خیره کننده در تصویر. تابش خیره کننده باعث می شود تصویر «شسته شده» به نظر برسد و دلیل آن کاهش کنتراست و اشباع رنگ ( افزودن نور به نواحی تاریک تصویر و افزودن رنگ سفید به مناطق اشباع شده و کاهش اشباع آن ها ) است. مصنوعات معمولاً ظاهری مشابه دریچه دیافراگم دارد و زمانی تشکیل می شوند که مسیر نوری عبوری از عدسی شامل یک یا چند بازتاب از سطوح مختلف لنز باشد.
اصولاً شعله عدسی توسط منابع نوری بسیار روشن ایجاد می شود و معمولاً هنگام هدف گیری به سمت خورشید ( زمانی که خورشید در قاب است یا لنز به سمت خورشید است ) اتفاق می افتد. در این گونه موارد شعله عدسی با استفاده از آفتابگیر عدسی یا با ایجاد سایه مصنوعی کاهش می یابد. برای سیستم های نوری با کیفیت خوب و برای اکثر تصاویر ( که نور روشنی به لنز نمی تابد ) ، شعله ور شدن یک اثر ثانویه است که به طور گسترده در سراسر تصویر پخش می شود و بنابراین قابل مشاهده نیست، اگرچه کنتراست را کاهش می دهد.
توزیع فضایی شعله عدسی معمولاً به صورت چندین ستاره، حلقه یا دایره در که در یک راستا قرار دارند و در سراسر تصویر کشیده شده اند ظاهر می شود. الگوهای شعله عدسی معمولاً به طور گسترده در سراسر صحنه پخش می شوند و با حرکت دوربین نسبت به منابع نور، مکان شان تغییر می کند، در امتداد خط واصل لنز و نور قرار می گیرند و زمانی که دوربین از منبع نوری فاصله می گیرد کم کم محو می شوند تا جایی که دیپر شعله ای ایجاد نمی کند. توزیع فضایی معمول در شعله به شکل دریچه ای که تصویر تشکیل شده از آن عبور کرده بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر لنز دارای دیافراگم ۶ پره باشد، شعله ممکن است الگوی شش ضلعی داشته باشد.
wiki: شعله عدسی