شعر نکوهشی

[ویکی فقه] شعر نکوهشی، به معنای شعر متضمّن سرزنش، بدگویی و عیب جویی است.
شعر همچنان که از نظر شکل و ساختمان به غزل، مثنوی، شعر نو و… تقسیم می شود از نظر محتوا نیز به شعر حماسی، شعر نکوهشی، شعر عاشقانه و… تقسیم می شود. مفاد شعر نکوهشی، همان طور که از اسم آن پیدا است، سرزنش کردن و برشمردن معایب شخص و بدگویی از وی است؛ مثل این شعر فردوسی: اگر مادر شاه، بانو بُدیمرا سیم و زر تا به زانو بُدیهمانا که شه روستازاده استبه جای طلا نقره ام داده استبه شعر نکوهشی، «شعر هجوی» هم گفته می شود. هجو در لغت، شمردن معایب کسی و دشنام و فحش است و در اصطلاح، بدگویی از کسی به زبان شعر است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.